Schoonheid genieten

De foto hierboven biedt het aanzicht dat wij tijdens onze avondwandeling steeds weer mogen aantreffen, waarbij iedere nieuwe avond er alweer meer is ontluikt. De nog deels opgerolde vele varens stralen allen hun potentie uit, levenslust. De bomen alsmaar groener. En natuurlijk zijn er de gezangen van menig vogeltje. Onze wandelingen verlopen stiller, ervaren zelf boven verhaaltjes gesteld. Dan staan de zintuigen open, doen alle indrukken mee, speelt er geen denkfilter dat verdeeld denken en verhaaltjes boven eenheidservaring verkiest.

*Ook dat lelijk asfalt zal grotendeels grondig worden verrijkt*

Dit is de tuin een week geleden, het is nu alweer rijker, ook twee kleinere boompjes zijn, – dat was nog even spannend -, geopend met bladeren. Het kleine kerstboompje met kluit dat wij de kerstperiode binnen hadden staan, is buiten haar vleugels al geruime tijd aan het uitslaan met schitterende frisse licht groene tinten. Iedere ronde door de tuin, voor en achter, brengt verrassingen. Bijvoorbeeld als opeens de radijsjes in de twee rekken, die ik in de achtertuin geplaatst heb, opeens de kop opsteken; eerst twee, volgende dag vijf, nu al zeker tien. De rekken heb ik over van de goedkope greenhouse die bij de eerste de beste storm over de muur heen vloog. Die dus maar ontmanteld, de rekken tegen de muur geplaatst. Op de rekken heb ik op maat gesneden stukken van een tapijt, dat hier alleen maar in de weg lag, gelegd, daarboven eerst een laag uit de tuin zelf, vervolgens gekochte grondaarde. We gaan zien of de spinazie er onder die condities ook al zin in heeft. Ik zag al op twee plekjes wat sprietjes het eerste zonlicht vangen.

Mag graag vaak ´s avonds een ritje maken naar Clonakilty, een wandeling en wellicht wat aardige foto´s maken. Vergeet de laatste tijd de camera vaker, waar ik het zien en beleven zelf boven de plaatjes verkies.

Een geliefde plek van ons is Dunworley, het strand met zoveel prachtige beeldhouwwerken van Moeder Natuur, de zee als beeldhouwer, de rotsen het materiaal. Het was heerlijk weer, we gingen er na lange tijd weer heen, toen al snel de lucht betrok, een windje ons huiveringen bracht. Een kort bezoek, wel wat foto´s.

Schoonheid willen bezitten is schoonheid doden. Schoonheid geeft zichzelf weg, omdat Schoonheid niets bezit dan de huidige uitdrukking van Haar Zelf. Zo kan ze nergens aan hechten, zo kan niemand haar vangen. Het vraagt een ieders overgave Haar weer te mogen zien. Dit heet genezing.

Schoonheid is in het oog van de waarnemer, zei Shakespeare. Als de waarnemer ook maar een aanname is, nooit is aangetoond, dan zeg ik liever: Schoonheid is het beleven als de dualiteit subject en object is opgeheven. Geen ziener, niets dat gezien is, louter zien zelf, aan taal vooraf.

Karin bracht het twee keer aan vandaag; eenmaal over de telefoon, nogmaals toen ze terug van haar werk was. Ze legde me voor: je kunt toch alleen een waarneming hebben als je er al een woord voor hebt, als je er al een betekenis van hebt aangeleerd? Ik zei: Klopt, als je geen denken inzet zie je helemaal niets. Je dient je tot het geheugen te wenden om aan iets betekenis te geven. Dus in beginsel betekent niets iets, totdat ik er betekenis aan geef. Met oude aangeleerde ponskaarten. Wie zou ik zonder die ponskaarten zijn?

Karin had in de winkel iemand getroffen die beweerde dat ze neutraal tegen zaken aan keek. Waarop Karin had gezegd; dat kan niet, je ziet iets pas als je er een betekenis aan geeft. Boom! Over het algemeen wordt dit direct spreken door velen niet meteen gewaardeerd, ook is het een feit dat om diezelfde reden zekere klanten, speciaal voor Karin nu, naar die winkel komen. Daarom heeft Karin altijd de grootste omzet. Haar werkgeefster had haar jaren terug, toen Karin in de natuurwinkel was komen werken, gezegd hoe ze de spulletjes aan man en vrouw moest aansmeren. Karin ziet dit vanzelfsprekend anders. Een gezondheidswinkel trok haar aandacht, de adviezen zullen oprecht en gezond zijn. Karin laat de zaak lopen, Karin redde de zaak toen begin lockdown de gemaskerden weigerden te werken.

Karin´s overweging over het verband tussen waarneming en neutraal zien, deed mij denken aan wat Jiddu Krishnamurti noemde: keuzeloos gewaarzijn. Je bent er wel en je bent er niet. Wel in de wereld maar niet van de wereld. Daarvoor is alleen maar nodig dat we de labels en etiketten op onze geautomatiseerde ponskaarten verder negeren, daaraan vooraf durven te bestaan, als de oprechte verlegenheid die niets weet.

Jan Akkerman, een heerlijke gitarist, met een feel die me sinds ik hem voor het eerst beluisterde lief is gebleven, zal dit bericht afsluiten met luitmuziek middels een van de belangrijkste uitzendingen in de geschiedenis van de Nederlandse televisie, en omstreken. Toen Jan Akkerman op een dag door het muziek magazine Rolling Stone als beste levende gitarist op aarde werd uitgeroepen, beschouwde hij dat feit blijkbaar als een te grote druk toen hij in in mijn late kinderjaren, voor mijn ogen op tv, zijn live optreden midden in een muziekstuk onderbrak en het donker in stapte. Ook Jan Akkerman wenste toen al geen imago maar levend wezen te wezen. Dat maakt mij mooi voelbaar in het muziekstuk Streetwalker.

Live in Germany, een opname zojuist ontdekt, Jan met een kale kop, en magnifiek gitaarwerk. En ook wonderen op de luit. Een dubbel snarige luit, kende ik nog niet.

Och, och, ik kan het niet geloven, ook dit is weer nieuw voor me, en dit is zo gaaf! Hoor toch!

Nederland is geen cultuur, die allereerst zijn ware helden ziet. Op cultuur niveau bestaat geen spiritueel besef, behalve als een lastig gevoel. Wie kan zien, geen labels hanteert om er leven mee weg te meppen, die vertrouwt cultuur niet als wetgevend, maar trekt er zeker leer uit hoe er vrij van te blijven.

De Schoonheid in levenskunstenaars is dat ze ieder moment het materiaal waarmee ze werken in volle omvang beseffen, en dit niet onder stoelen of banken steken als ze hun creatieve werk doen. Werken uit Heelheid. Geen last van oordelen van anderen of de ponskaarten in mijzelf reeds opgeslagen. De stap uit die waanzin is er ééntje, het is waanzin er jaren of lichtjaren van te maken.

Jan Akkerman, in vroeger jaren, tot waardig besluit.

Jan Akkerman – Fantasie for Lute (Nederpopzien TV Show – 1974)