Eerst was Oorsprong,
toen kwamen de labels
om Oorsprong
–schijnbaar–
te verdelen.
Delen wilden helen
maar bleven steken in twee,
kregen te zien dat
één en onverdeeld zijn
zo onbereikbaar bleef en blijft.
Al die tijd was Oorsprong
voorwaarde voor verdelend
dromen; vanuit dromen
weer tot Oorsprong komen
bleek daarbij valse hoop.
Die zo wanhoop werd,
de sloop van de wereld inzette
uit bittere woede over het feit
dat Oorsprong
niet te mennen blijkt.
De ommekeer
beleven meer en mensen die
hun ijdele wensen in overgave
laten varen op de golven
van God´s wil, de Natuur.
Hoe ijdel de mens, zich noemend
´kroon op de schepping´
terwijl ie
de grootste verwoester blijkt
van de aarde die de mens voortbracht.
Maar niet in Wezen,
ook de aarde is symptoom
van een diepere levenskracht die
de mens niet vermag te snappen,
de mens tenslotte tot overgave dwingt.
Oorsprong,
geen ontkomen aan.
.
Aanwezig in deze stap 