Stilte

Kleine dosis lieve magische paddenstoeltjes geeft bewustzijn dat kleine tikkie die kleuren verkwikken, juist voor middernacht. De geest stil leggen, dat was eigenlijk al niet meer nodig, het was reeds zeer rustig in het koppie daarboven.

¨Wat hebben we een mooi huisje hè?¨ zeggen we te pas en te onpas tegen elkaar. ¨Wat een mooie spullen hebben we toch!¨ zei Karin vanavond. En we blijven tevens zaken kopen en bestellen. Karin heeft nu ook haar leesstoeltje, ook met patchwork, maar op hoger poten zodat ik mijn plaats ken. Binnenkort krijgen we de luxaflex, maar dan van hout, en ook is er een gordijn van een prachtige tint geel in aantocht voor de keukendeur naar buiten.

Het tweepersoons matras wil nog niet komen. Gisteren de hele dag gewacht, omdat het zou worden gebracht, vandaag blijkt dat het nog ver weg is en drie dagen zal duren. Hetzelfde gebeurde met mijn Kodak camera: online las ik dat die dezelfde dag zou komen, wat niet gebeurde, en navraag leerde dat ie nog niet eens America verlaten had. Er zijn meer voorbeelden van de weinig adequate besteldiensten hier te geven, maar er valt feitelijk niets te klagen.

Heerlijk dat Karin vakantie heeft. Dit betekent dat we diep kunnen indalen in niets te hoeven. Administratieve zaken zijn gedaan, we kunnen ons geheel aan onze kooplust overgeven. Oké, wel wat beperking op het budget, maar Karin en ik zijn het er steeds over eens: kwaliteit en schoonheid mag wat kosten. We maken nergens haast mee en genieten.

Als een mens alles heeft dat zijn hartje begeert, dan is het gedaan met zoeken. Rest er onvrede dan wordt verlichting gezocht. Ik zoek geen verlichting, want als ik het zoek ken ik dit als de vergissing niet reeds in en als Licht te leven. Dat komt niet door de magische paddenstoelen, dat zei ik eerder vandaag al nadat Karin had gevraagd of ik onmiddellijk uit stress weet te komen als ik besef dat ik mezelf in weer eens zulk een wurggreep heb. Mijn antwoord zei: als ik de wurggreep erken is de identificatie ermee al verbroken, hoe lang de greep voortgang vindt is verder niet aan mij; vrij staan is genoeg.

Laat mij dus niet beweren dat ik een opgeruimde geest heb, want dat is vaak niet het geval, maar het als ´mijn geest´ te beleven wordt minder en minder en minder. Sinds ik weet dat ik mezelf niet repareren kan (hoeveel gespletenheid wil een mens volhouden?) word ik gerepareerd. Wie doet dat, of wat? Vertrouwen.

Intentie bepaalt vanzelfsprekend of vertrouwen kan ontstaan of niet. Vertrouwen is geen bijverschijnsel van abjecte voornemens.

Zelfvertrouwen bestaat niet, omdat vertrouwen pas ontstaat als het zelf uit beeld is, er niet meer toe doet.

Als de wil jezelf neer te zetten plaats heeft gemaakt voor het luisteren naar Stilte vóór alles, dan zal Stilte door je spreken en leer je wat waar vertrouwen is. Je zal het Zegen noemen.

Stilte heeft niets tegen geluid,
is Ontvankelijkheid Zelve.

Stilte wil niets
toe eigenen of weg hebben.

Stilte Is