Volledig, een prachtig woord binnen het Nederlands taalgebied, dat twee schijnbare tegendelen tot een enkel begrip verenigt. Hoe kan iets tegelijkertijd vol en ledig zijn?
Wellicht kent de lezer de anekdote over de filosoof die bij een zenmeester op bezoek gaat om diens wijsheid te vernemen. De filosoof bleek nogal zelfingenomen, kon het niet nalaten aspecten van de imposante kennis die hij gedurende zijn leven verzameld had te etaleren. De gastheer vroeg de wijsgeer of hij een kopje thee beliefde. Ja, dat wilde hij wel. De zenmeester plaatste een glas voor de filosoof op een tafeltje, schonk er thee in, maar stopte hier niet mee toen de rand van het glas bijna was bereikt. ¨Ho ho!¨, riep de filosoof geschokt uit, nu het glas reeds overstroomde. De zenmeester zette de pot thee rustig neer en zei: ¨hoe wil je wijsheid kunnen ontvangen als je niet eerst je kop leeg maakt?¨
De lezer voelt ´m al: alleen een lege kop kan worden gevuld. Het oude wijsheidsboek de Tao Te Tsjing spreekt veelvuldig over het nut van de leegte. Een emmer, raam of huis zonder leegte, daar heb je geen nut van. Het is interessant dat het woord compleet, dat synoniem van het woord volledig is, deze zienswijze volgens het etymologisch woordenboek ondersteunt. Het woord is afgeleid van het Latijnse woord completus, een vervoeging van het werkwoord complere, wat betekent: opvullen. En er valt alleen wat op te vullen als er eerst leegte is.
Met de ondertitel van dit weblog is ook iets bijzonders aan de hand. Er wordt gesproken over Oorspronkelijk Gezicht, terwijl Oorsprong nu juist een woord is voor Bron van bestaan Dat aan naam en vorm vooraf gaat, dus hoe kan er van een gezicht sprake zijn? Het is een zen trucje, een koan, een raadseltje om het lineaire denken te frustreren, doch verwijst naar wat een ieder kan realiseren. Het lijkt op de vraag: wat is het geluid van één hand? Slaat nergens op, denkt de dualist, maar geen antwoord is hier het beste antwoord.
De vraag ´wie ben ik?´ krijgt ook geen definitief antwoord in naam en vorm, toch vind ik het een legitieme vraag. Het ontbreken van een antwoord maakt de vraag juist waardevol. Als ik vastloop met iets in het leven, en ik vraag: wie loopt er vast?, dan maakt de afwezigheid van een antwoord bevrijding van diegene die meende vastgelopen te zijn on-middel-lijk voelbaar en realiseerbaar. Vragen zijn bedoeld om Verwondering levend te houden, niet om vast te lopen in knappe maar gelimiteerde antwoorden.
De titel en ondertitel van dit weblog pretenderen niet iets te beweren over mij als persoon. Ik weet niks en onderzoek opvattingen die ik heb lopen. Zonder pretentie zijn titel en ondertitel volledig juist in het besef dat innerlijke schaduwen die ik heb lopen, die volledig noch oorspronkelijk zijn, zichzelf onderweg kenbaar zullen maken. Zolang deze niet worden vermeden en ontkend is er sprake van heelheid in verdeeldheid, blijft mijn vertrouwen en integriteit (het vermogen te integreren) ongeschonden. Ik heb niets bereikt, mijn bereik is steeds hier.
Mijn metafysica bestaat niet uit de vraag of God bestaat of niet. Als God bestaat dan bestaat God, en doet mijn geloof er niets toe. Mijn opvatting is dat als als mijn opvattingen, door onderzoek, door hun bodem zakken, ik vanzelf tot God zal zakken. Opstijgen is een ijdel rationeel idee; God zie ik als de bodem van alle kennis, maar meer nog als On-grond, omdat God nergens niet is en je toch, als ijdel wezen, niet op God kunt leunen, onherroepelijk zal sterven.
Daarom spreek ik graag over Bewustzijn, Oorsprong, ´t Onkenbare om het Mysterie dat ik in al mijn beperkingen zeer zeker voel, te benoemen. Bewustzijn kan nooit object van overweging zijn, en toch is het volledig evident. Volledig bestaan beseft Dit. Bestaan eindigt, dat weet ik ook. ´Mijn´ bestaan is dan ook een vreemde uitdrukking in mijn ogen. Er gaat een bloem open met de zekerheid van diens ondergang. Als dit besef geen onvrede oplevert speelt geen gebondenheid aan naam en vorm me parten. Zowel, dan heb ik iets te onderkennen.
Vanzelfsprekend zal een en ander verder worden uitgediept als mij de tijd van leven vergund is, de noodzaak die tijd ook te moeten krijgen voel ik niet, want wat ik ga zeggen zei ik altijd feitelijk al: Oorsprong alleen is, reactiviteit op naam en vorm is de enige gebondenheid die bestaat. Waar de hel van wordt ingericht. En die kennen we onderhand wel, ook al menen velen dat ie nog niet af is. Ik zeg: de hel is af, laten we ons op de hemel richten. En de hemel is volledig, kent geen reactieve emoties naar de hel makers. Ik ken dat soort gevoelens nog wel en lever deze, waar ik ze zie, liefst onmiddellijk in. Hoe? Radicaal laten vallen. Kwestie van keuze en volharden in deze Intentie.
Omdat muziek vloeibare taal van eenmalige beleving is, waarbij je niet even terug kunt lezen, wil ik ieder bericht graag eindigen met muziek die mij in het Hart treft. Hierbij verlaat ik de verplichting biografieën van de artiesten te vermelden, copyright te eren of aan welke bronvermelding dan ook te doen. We weten ondertussen Wat het ware copyright heeft en noemen het geen naam. En Wat het copyright heeft maalt er niet eens om.
Aanwezig in deze stap 