Vrijheid bestendigen

Vanuit onze keukendeur

Mocht zojuist een soepele stoelgang beleven, tijdens welke ontspanning ik dacht: ¨Bij deze worden de giffen gelost die problemen in mijn mond sorteerden.¨ Linksonder is de wang duidelijk verdikt, er zit een ontsteking onder een kies. Heb ik de afgelopen tientallen jaren vaker beleefd, de laatste jaren veel minder. Goed eten, weinig troep. Karin zei vanavond over de coffee cream die ik me na zeer lange tijd weer eens had toegestaan, toen nergens goede Barista Oatmilk tot dat doel te vinden was:

¨Dat spul zit vol met pus. Er komen regelmatig mensen in de winkel die me vertellen dat hun kind last heeft van oorontsteking. ´Geen zuivel´ zeg ik dan steevast, maar de meesten willen hier niets van horen en een snel pilletje voor een instant oplossing. Geen interesse voor werkelijke oorzaken.¨

Ik had vanmorgen willen vasten, zag echter dat Karin reeds een vrucht had aangesneden voor consumptie. De aandoening in de mond lijkt iets rustiger, vasten werkt goed tegen ontstekingen. Ik meen sowieso dat als je in een methode van verbetering gelooft, dit geloof de verbetering zal brengen. Geen zuivel en vasten. Suiker gebruik ik al jaren niet meer, de gebakjes met vervangers als honing of Maple Syrop mijd ik nu ook liever.

Op Twitter kwam ik vaker, door verschillende mensen gemaakt, filmpjes tegen van lieden die de voordelen van drie dagen vasten op water beschreven. Op dag twee weet het lichaam dat het de aandacht op meest vitale delen dient te storten, want er komt geen voedsel meer binnen. Cellen worden geschoond, vernieuwd; allerlei troep die voorheen niet werd afgevoerd, komt aan de beurt.

Geen koffie. Ik heb in mijn gehele leven weinig hoofdpijn gekend, onthouding van koffie geeft me dit gegarandeerd. Goed water drinken, lekker doorspoelen.

Karin en ik bespraken vanavond ons inzicht in wat het is als modern mens vrij te staan. We bedoelen er beiden mee dat we geen slaaf zijn van onze eigen reactieve emoties. We zien heel goed dat we het leven er niet mooier op maken als we die vrijelijk hun gang laten gaan. Containment is het alternatief: niet reageren vanuit die emoties, de energie niet verspillen, volledig doorvoelen. Niet labelen en dan ergens parkeren, dat lost niks op. Je hoeft feitelijk niet te weten om welke energie het gaat als je tot doorvoelen geheel bereid bent. Karin en ik bespraken dat we hier vrijheid beseffen, en ook beseffen we de momenten dat reactieve emoties het winnen. ¨Dat laatste wordt steeds minder¨, had Karin gezegd terwijl ze wat dingetjes in de kamer van plaats verzette. Waarop ik mijn verlangen uit sprak in éne keer met alle ego dingetjes af te rekenen, hieraan toevoegend voorbeelden van momenten waarop ik zichtbaar conflict boven deze vrijheid verkies. Wat is dat voor een handeltje in mij?

Moet ook zeggen dat het fijne contact met Jan van Delden, dat zowel Karin als ik louter per e-mail hebben, krachtig inspireert. Karin verstaat hem en had nooit eerder de behoefte gevoeld een spiritueel leraar te bezoeken, nu wel. En Jan liet al snel weten dat hij zich niet als leraar ziet, eerder als een onvoorwaardelijke vriend. Jan leerde met Wolter Keers wat ik hem vandaag de dag hoor zeggen, zonder poeha, precies wat ie ziet. Ik vind het prachtig. En nu mag ik ook nog ongepubliceerde en chaotische letterlijke transcripties van Wolter redigeren. Wat een intens werkje is, het bewustzijn volledig de onderhevige materie in trekt, en zo zag ik weer wat neigingen van mezelf terug gespiegeld worden. De beste spirituele teksten zijn als een heldere spiegel, en dit kan wel eens verrassend in een straattaaltje tot uitdrukking komen.

De Cursus in Wonderen komt hier nog eens bij. Rond 8 april zou de Nederlandse versie bij ons in de bus vallen. Jan heeft het hier ook over, en ook de gewaardeerde heren Paul Hedderman, Eckhart Tolle en Gary Renard. Karin had al vaker gezegd geïnteresseerd in de Cursus te zijn, ik had in Nederland een pocket met een selectie van teksten eruit gelezen, vond het prachtig wat ik las. Nu zijn we toe aan het complete werk, alle vier de boeken.

Het gaat overigens om zelfstudie. Geen leraar dan het boek zelf. Een spiegel die onderwijst alle problemen die je in de wereld ziet te vergeven. De Cursus zegt ronduit dat dit leven niet meer dan een droom is, Werkelijkheid, The Holy Spirit, is altijd al vrij en kan op ieder moment buiten de benauwende droom betreden worden. Hoe kan het dat ik mijn standplaats nog in de wereld verbeeld en bijgevolg zo ook voel? Ik kies nog heel vaak de droom. Steevast The Holy Spirit kiezen, die altijd intern Aanwezig is, is wat mijn laatste verlangen moet zijn. Daarna is er van een identiteit dat kan verlangen, en dromen dat het iets controleert, geen sprake meer. Hiermee is meteen de reden gegeven waarom zo weinig mensen zich aan dit onderzoek wagen. Vrees wint van vertrouwen, zo slokt de wereld mensen op, schijnbaar.

Als ik Joseph Murphy hoor spreken over het onderbewuste, dan is het onderbewuste volgens hem in mijn oren equivalent van God, die gebeden verhoort. Het onderbewuste is een dommekracht die uitvoert wat daarboven in de schedel wordt gedacht. So whatch your thoughts! Weet welke gedachte je volgt, welke niet. En formeer gedachten die je werkelijke wensen beschrijven. Weet wat je wil. Lester Levenson heeft opgemerkt dat de mind hoe dan ook creëert, dan is het vanzelfsprekend een goed idee de stuurman te leren kennen. En wie zou dat zijn?

Stilte. De Stuurman is Vol Ledig Stil. Diens sturen bestaat uit herkennen zelf, zonder ingrijpen. Reeds vrij, door niets gebonden. De Stilte is echter moeilijk vol te houden, is een vaak gehoorde klacht. Die klacht komt van een bron die sensaties wil. Die bron noemen de meeste mensen ego, dat afgescheiden zelfbesef, waar ongeveer iedereen onder lijdt. En waarvan we het interne probleem niet onder ogen komen zolang we naar de wereld blijven staren voor antwoorden op onze diepste vragen.

Ons huisje is lieflijk. De voorkant ervan kreeg nu ook wat aandacht van de tuinman; er zitten hier en daar zaden verborgen die ruimhartig de grond uit zullen kruipen en zich verspreiden over het beton, oranje bloemen tonen, en ontzettend veel zaden voor de komende jaren. De Oost-Indische Kers. De groene bladeren kun je eten, bevatten antibiotica. Ik voel opeens mijn gebit linksonder weer. Het wordt ook daar blijer van deze praat.

Wie weet wat het is in natuurlijke staat te verkeren, hoeft er niet meer naar op zoek. Die kan er, ieder moment dat de lichaam geest weer eens frustratie sorteert, op terug vallen en ontspannen. Wil je in deze wereld goed van hart en geest blijven, dan ben je volstrekt aangewezen op je eigen gevoel van oorspronkelijkheid. Bij velen ontstaat hier de angst voor identiteitsverlies. Ook bij mij. Het is ieder moment opnieuw de keuze. Integriteit is pas volledig als de keuze in deze ieder moment weer juist is, en niets van deze juiste keuze meer af kan leiden. We hebben het hier dus duidelijk niet over het vermogen van deze zelf ingebeelde persoonlijkheid, wel over het verlangen in mij van de kuiperij tussen mijn belang en wat altijd al het geval is, af te komen. Eens en voorgoed. Dit leven, ook al is het een droom, doet intens pijn, dit kan niemand verhullen.

Mensen laten ontwaken uit de banden met deze droom, door hen de boeien waarmee ze vast menen te zitten als niet-bestaand te tonen, dat is het enige dat ik ambieer. In ieder moment, niet als iemand met een alternatief voor onmiddellijk zien. Ik ben volstrekt subjectief. Jij ook trouwens. Aangenaam kennis te maken.

Goed beschouwd is de indeling subject-object vals vanaf het allereerste begin dat dit universum voor wie dan ook vorm aan nam.

Zit ik in het zonnetje te lezen in de tuin over het verdwijnen van het universum in gelijknamig boek van Gary Renard, hoor ik opeens mensen mij begroeten; ik kijk op en hoor: “Fantastic what you did with the garden!” Zulk een compliment mochten we onlangs ook vernemen, toen overbuurvrouw een doosje bonbons ter kennismaking kwam brengen, en zei: “wonderful this garden on the wall; never seen anything like it!” Karin zei erbij dat het geheel mijn werk was, ik noemde het vreugdewerk, “Just joy!.¨ Mijn Ruigoord plannetje, dacht ik smuilend, gaat in vervulling; mensen voelen iets bij de tuin, waarbinnen nu ook één schildering beter te zien is, menig geplant wonder de vleugels reeds vrijelijk uitslaat, vreugde voelbaar is, nu dus ook voor anderen. Dan springt dit hart een vreugdesprong, zonder van zijn plaats te komen.

Volledige vrijheid is bestendige vrijheid, die niet afhangt van wat wie, waar dan ook, denkt of meent te moeten doen. Karin en ik erkenden samen dat we die vrijheid nog makkelijk verliezen. We lachten toen we beiden voorbeelden gaven van hoe we dingen doen, die dit verlies vertonen.

De gedachte dat er zekere condities voor geluk nodig zijn is bij eerste aanzien al hels, staat garant voor oorlog en alle walgelijkheden die nu de wereld betreden. En er is een andere manier om er naar te kijken. Die feitelijk ook geen manier meer is. Die altijd al ziende was. En die je bent. Die een ieder is. Die ik ben.

Vertrouwen is geen geloof. Vertrouwen is sterker dan geloof, vertrouwen wordt gevoed door wat je ervaart met iemand die je vertrouwt, er vindt verdieping en transformatie plaats. Geen persoonlijke belangen, louter reeds vrij ongefilterd het levend hart.

Mijn dikke linker bakkes de wang is nog blijer dan daarnet. Aangemoedigd door de wet van Joseph Murphy die zegt dat je met je wakend bewustzijn dat onderbewustzijn opdrachten kunt geven. Technisch Gebed noemt Murphy dat. Onderbewustzijn volgt wakend bewustzijn. Als je de hele dag Klaus Schwab denkt dan zul je hem krijgen, denk je Krishna Krishna, dan heb je al gauw een serener leven. Maar hoe zit het met het Volstrekt en Volledig Onverdeeld Leven? Daar wil ik zijn? Ik hou niet van het woordje ´daar´. Hier.

Vasten betekent ook lui mogen zijn. Dat is een voordeel als er een andere ponskaart in de persoonlijkheid meespeelt die stelt dat je iedere dag iets van belang gepresteerd dient te hebben. Wiens belang, daar heeft die ponskaart het niet over. Het doet er niet meer toe: ik geloof geen ponskaart meer. Ik ga er mee om, liefst vriendelijk, en ik geloof er geen een. Het zijn louter concepten, gevangenissen, dromen. Je kunt er blijkbaar een ´solide´ wereld mee maken. Onmiddellijk ervaren toont de onwaarheid van al die beweringen: ze kwamen voorbij als zodanig, en vertrokken weer, dit ziende oog is het enige dat bleef.