Lente in de lucht

Uit rijdende auto geschoten

Uit het raam hangen in de nacht, peukie roken, in het gras staren en liefde ervaren. Het zogenaamde ´onkruid´ erin opmerken, de variatie van vormen genieten en de vraag zien opkomen: waarom is dit onkruid gaan heten? Er staan vele soorten medicinale kruiden tussen. Ook als je in de stad woont zul je deze kunnen ontdekken in de kleinste hoekjes, langs het garage pad, en ook wel op daken. Waar mensen objecten labelen, laten ze dat wat één is verdeeld lijken. De namen die ze aan zaken geven zijn dan ook nog vaak misleidend. Het vaker stil vallen dat ik meemaak toont dit des te meer.

Begin februari en de lente is al voelbaar. De dagen lengen. Binnenkort het kleine kerstboompje met kluit buiten planten, en ook de twee cherry blossom trees die we onlangs voor twee tientjes mochten meenemen. De kale achtertuin zal weldra welig tieren. We hebben zeven zakjes met zaden van sierbloemen, vandaag kwam daar nog een doosje bij met zaden van wilde bloemen. April wordt genoemd om ze uit te strooien maar mijnheertje ongeduld denkt al aan eerder.

Fruitbomen en -struiken, daar willen we er veel van. Het gazon, dat afloopt, niet dicht beplant en zeiknat is, en naar het zich laat aanzien niet op de beste grond ligt, zal grotendeels of helemaal verdwijnen. Een groenteboer adviseerde Karin, nadat ze hem vroeg hoe de grond vruchtbaarder te krijgen, aarde uit het bos te verzamelen en met de reeds liggende aarde te mengen; de bacteriecultuur van het bos zal de arme grond verrijken. We hebben enige tijd terug een compostbak gekocht, een liggend tonnetje dat op wieltjes rust en gedraaid kan worden om het composteren te versnellen. Binnen drie maanden kan de inhoud ervan ook dienen om de achtertuin te optimaliseren.

Het is nu zaak om met de eerste voorbereidingen daartoe te beginnen opdat alles klaar is als de tijd is aangebroken om groenten te gaan verbouwen.

We willen graag een klein tuinhuisje om spullen in op te bergen plaatsen, maar daarvoor moet een vergunning worden aangevraagd. De buurman wist te vertellen dat zulk een huisje, als je een vergunning hebt gekregen, twee meter van huis en muur af moet staan zodat de brandweer overal bij kan. Gekheid vanzelfsprekend. Als dat ding al zou gaan branden is het gedoofd voordat de brandweer hier is. De regelgeving gekte is niet voor de veiligheid van burgers bedoeld, maar om hun mind in te snoeren en te modelleren naar hoe de staat zaken graag wil organiseren, niet tot burgers´ genoegen. Je aan de regels houden kan ondertussen rustig worden beschouwd als een vorm van criminaliteit welke het leven toenemend onleefbaar maakt. Tuinhuisje komt er, tegen een muurtje aan, zonder vegunning.

Ook naast de parkeerplaats voor onze auto´s zijn perkjes met gras, dat mag ook weg en plaats maken voor een weelderig tafereel met fruitbomen en struiken vol heerlijke vruchten. Aan de kant van de weg, waar de meeste uitlaatgassen vrijkomen, zullen bloesemrijke struiken en bomen verschijnen. Het is nog niet allemaal uitgedacht, zal gaandeweg ons wel de richting wijzen.

Voor het huis, ja ja, ik zeg het nog maar eens: fruitbomen en struiken. De ruimte is openbaar, we gaan eenvoudig onze gang tot we eventueel gaan horen van iemands bezwaar. Dan zien we wel verder wie de beste argumenten heeft.

De muurtjes her en der kunnen we intens benutten door bakken en bodemloos gemaakte plastic flessen vol aarde op te hangen op verschillende hoogten; daarvan is zeer veel oogst van allerlei soort te verkrijgen.

Ik ervaar het als een uitdaging, een voorrecht zelfs, dat er nog niets is gecreëerd op de ons beschikbare grond. Ongecultiveerde grond zal, als we ons werk naar behoren doen, tot een oase kunnen leiden waarin een ieder graag wenst te verblijven. Ik voel werkelijk geen enkele twijfel dat we hierin zullen slagen.

Waar wel nog enige studie voor nodig is: welke groenten plaats je naast elkaar, en welke soorten verdragen elkander als buren niet erg best? Ik doe nu voorkomen alsof ik de rest van tuinieren en telen al weet, dat is dan gejokt, ik mag heus wel wat meer te weten komen.

Toen ik in 2015 naar Ierland kwam viel mij de armoede in het landschap qua bomen op. Ik heb er veel aan gedacht daar wat aan te doen, maar er feitelijk nooit een zaak van gemaakt. Dat zal vanaf nu anders zijn. Ik zal alles dat tot boom ontkiemen kan verzamelen en bij me dragen als we het land ingaan om de kale gebieden ermee te verrijken. Dan zal ik de eikels, kastanjes en wat al niet meer op plekken waar niemand aandacht voor heeft, waar niet gemaaid wordt, waar de ontkiemende wonderen geen enkel gevaar lopen, in de grond stoppen. De jaren dat ik hier nog op aarde rond loop zal ik de progressie van dit project fotografisch vastleggen.

En nu ik dit heb geschreven komt in mijn beleven het voornemen voor pakweg 50 euro doosjes wildflowers zaad te kopen en in de directe omgeving her en der op de juiste tijd een handje uit te strooien. Courtmacsherry gaat beleven dat we hier zijn geland. En we blijven anoniem, de ware schepper was niet mijn hand.

Dank aan de Lezer!

.