De Ouden dachten dat we leefden onder een hemelgewelf met gaten erin, daar doorheen kwam licht. Wij leerden dat het anders zit: er is oneindige ruimte en de lichtjes die we zien zijn sterren. Of reeds uitgedoofde sterren waarvan het licht nog onderweg is naar ons. Als we omhoog kijken, kijken we dus eigenlijk in het verleden, aldus deze theorie.
Ik geloof geen enkele theorie, zoals ik ook niet de opnamen van de NASA geloof. Ik kijk in de hemel als een onwetende, aldus kan ik niet worden bedonderd.
Epidemieën worden voorspeld, en ook de komst van buitenaardsen. Is de mens zo profetisch, of wordt het allemaal georganiseerd? Door mensen, of zijn de buitenaardsen al lang geleden hier geland? Bestaat lang geleden wel, of is ook tijd een illusie die ze bij ons hebben ingeplant, opdat ze ons konden misleiden?
Mensen vragen zich af wie er anno 2024 nog te vertrouwen is. Interessante vraag, maar ook de meest steekhoudende? Al eens in de spiegel gekeken? Vertrouw je die gast? En wat er zoal in diens bolletje om gaat? Hoe is dat ´weten´ in dat bolletje terecht gekomen?
Het had gevroren vannacht, wandelen was goed te doen waar de zon reeds geschenen had, op schaduwplekken bleef het vaak glibberen. Voor onze woning hadden drie jongens met stepjes er plezier in over de ijs spiegel te karren, steeds dezelfde bocht te nemen, in bijna alle gevallen eronderuit te gaan. Ze maakte flink smakkerds, bezeerden zich menigmaal, doch kregen er maar geen genoeg van. Spelen met de elementen. Ik besloot bij de voordeur een peuk te roken en naar het evidente te vragen: ¨Slippery?¨ Ik kreeg beleefd kort bevestigend antwoord van een van de jongens. Ik zag verlegenheid. Toen ging een van de drie er lelijk onderuit. Viel hard op zijn rechter heupbeen. Hij had tijd nodig dit te verwerken. Ondertussen had het jongste ventje aan me gevraagd of we hier al lang wonen. Iedereen in deze buurt heeft de sleutel ongeveer een maand geleden gekregen, maar ik benoemde dit niet, zei dat we hier ongeveer vier weken verblijven. En vroeg waar hij woont. Vlakbij, in soortgelijk huisje, maar met twee verdiepingen. Mooi te zien hoe bedremmeldheid over ging in plezier met mij te spreken. Ik transformeerde van wezensvreemd tot bekende buurtbewoner binnen het tijdsbestek van een minuut of zeven. De jongen met heup pijn was ook komen praten, de derde bleef sprakeloos en bekeek de situatie vanaf een afstand. Opeens, als een zwerm vogels in eenheid, verplaatsten ze zich tezamen naar een stuk verderop. Mijn peuk was aan zijn eind, ik sloot de deur achter me en ervoer blijheid.
Die jongetjes vroegen zich niet af waar ze vandaan kwamen. Die jongetjes hoefden niet te weten wie of wat de wereld en hun ijsbaan had geschapen, als er zo iemand of iets al was. Het deed er voor hen niet toe. Waarom voor mij nog wel? Dat vroeg ik me kort af. Zoeken naar Oorsprong is doen alsof Oorsprong niet reeds werkzaam is in ongeacht welk gebeuren. Die gozers toonden me Oorsprong als plezier en pijn; ze hadden die twee nog niet van elkander gescheiden.
Alles is illusie zodra je zaken ´objectief´ wilt beschouwen. Dit betekent immers de scheiding van subject en object, en zulk een scheiding bestaat niet, is vals. Maakt een wetenschap die werkt met verbanden tussen afgescheiden delen, terwijl er geen afgescheiden delen bestaan. Zulk een wetenschap vermag wel het een en ander, maar vergeet het Wonder en verpest de planeet. Dat vinden de planners van de moderne globalistische agenda, die ondergrondse bunkers voor zichzelf laten bouwen, geweldig. Psychopaten zijn verongelukte kinderen, hoorde ik vandaag Jan Storms aan de tafel van Festali zeggen; hoe meer leed bij anderen hoe beter, want daar genieten ze van.
De term ´onmenselijk´ wordt gebruikt voor situaties van ongebreideld geweld, tot bewuste marteling aan toe. Aan de orde van de dag; in deze dagen wordt de omvang ervan meer en meer openbaar. En het meeste ervan nog altijd niet, wat een indicatie is van hoe ernstig het leven op deze planeet eraan toe is.
Bestaan reptielen, die in ons domein shape shiften tot menselijke verschijning? Mensen die zoiets absurd vinden wil ik zeggen: is het niet absurd dat de mens bestaat?
Mensen zijn gewend aan mens zijn, aan de wereld voordat de covidhoax mondiaal de misdaadcode toonde, voor een nog altijd toenemend aantal mensen open brak. Mensen zijn ten diepste dieren, gewoontedieren, reden waarom het misdaadsyndicaat via seks en afpersing middels filmpjes, alle overheden onder controle wist te krijgen. En ook de geesten van bijna alle wereldburgers, die geloven dat seksuele vrijheid op zich, zonder liefde, vooruitgang is. Alleen spiritualiteit rept over de overstijging van de liefdeloze seks drive, en nu zien we wereldwijd hoe ook deze intentie wordt tegen gewerkt. De mens vang je met lust en verslaving. De zaktelefoon is hierin de imposante handboei, waar je geen sleuteltje voor nodig hebt, want het sleuteltje zit in het verslaafde brein van de gebruiker, die de telefoon helemaal niet meer missen wil. De mens die zichzelf op slot heeft gezet.
Nou ja, Vrijheid blijft altijd al het geval, ook al kiest de immense meerderheid liever gevangenis. Ik zie niet in dat we buitenaardse wezens moeten vrezen, vrees liever je mobieltje, tablet en computer. Als iedereen het internet loslaat is het gedaan met de nieuwe wereld orde, de chemtrails, de angstzaaierij en de oplichting op alle levensgebieden. Dan gaan we zaken weer onmiddellijk verstaan. Dan is de volstrekte hel van dit gekkenhuis een verre herinnering geworden waarvan niemand nog kan geloven dat dit ooit heeft plaats gevonden.
Hartelijke groet aan de lezer!
Aanwezig in deze stap 