Vluchten kan niet meer

Het was weer een kletsnatte dag doch dit mocht me niet weerhouden vele uren in de tuin te besteden. Ben voorlopig tevreden, laat nu de natuur haar werk maar doen, heb ik even tijd voor andere zaken. Bijvoorbeeld mijn Flickr account, waar ik afgelopen dag mijn eerste foto (zie hier boven) plaatste om te zien hoe het daar werkt, verder vormgeven. Streng zijn, alleen de beste foto´s. Dan kan te zijner tijd de fotografiesite op Tumblr, waar toch wel veel minder geslaagde afbeeldingen zijn onder gebracht, geheel verdwijnen. Mensenlevens duren niet erg lang, waarom zou ik ze mindere foto´s voor ogen toveren? En selecteren is lekker, brengt ook innerlijke reiniging teweeg.

Heb vandaag nog wat prachtige planten aan het bos onttrokken, besloten deze in potten te doen zodat ik ze kon plaatsen in de tuin waar, als de overige gewassen uit zijn gaan dijen, ik ze eenvoudig weer kan verwijderen om te benutten voor de achtertuin. De achtertuin laat ik met rust nu ik weet dat binnen twee weken werkzaamheden verricht zullen worden: water wordt niet afgevoerd en dit betekent vaak een enorme plas water over de gehele lengte van ons huis. Er zal drainage worden aangebracht. Toon hier wat shots die ik vanmiddag van de resultaten rond de parkeerruimte maakte; ben benieuwd hoe dit vanaf hier, zonder mijn bemoeienis, verder vorm aan neemt.

Komende dag op pad. Eerst een koffie in The Golden Pheasant beneden tegenover het estuarium, en dan The Seven Heads Walk langs The Atlantic verder exploreren. Gisteren eindelijk goede schoenen aangeschaft, want op sandalen door de modder bleek geen goed idee. Waterdichte boots van 200 euro afgeprijsd naar 160. Kan ik lekker door stampen zonder al te snel weg te glijden op de schuine heuvelgronden zo een 100 meter boven zeeniveau. Camera mee vanzelfsprekend.

Er was veel aandacht voor ons huisje, het interieur is reeds zeer rustgevend en de tuin roept ook al blijdschap op; tijd voor bredere horizonten. Waarbij ik naar een grotere wereld kijk, en waarmee ik tevens doel op verruiming van innerlijk leven. Niet door nog meer boeken te lezen, doch veeleer door de boeken maar eens te laten liggen. Info is een vreemde verslaving als het niets toevoegt aan wat je al bekend is. Ik lees al decennia boeken die over het belang van stil zijn spreken, stil zijn zelf werd zo vaak ook vermeden. Ik wil er graag meer van.

Een vastenperiode heb ik Karin al enkele keren aangekondigd. Het kwam er maar niet van omdat ze geneigd is teveel te koken, en de restjes zijn dan de volgende dag voor mij en mijn dikke pens. Ik wil geen eten weggooien, maar nu zal ik dan toch tot een principieel besluit komen: Lips gaat een vastenperiode tegemoet, ongeacht hoeveel mevrouw de Vries teveel wenst te koken.

Hoorde weer eens het advies om Europa te verlaten, omdat de kans dat het kernbommen gaat regenen, in een oorlog zonder winnaars, groeit. Op de een of andere manier raakt het me niet. Geloof ik er niet in? O ja, ik weet nu echt wel dat er geen grens aan de menselijke stupiditeit bestaat, maar op angst varen vind ik geen goed idee. Bij werkelijk gevaar voor ogen is vluchten intelligent, maar varen op vreeswekkende verhaaltjes, waarvan er ondertussen ontelbare zijn, nee dank u.

De dood heerst al sinds mijn geboorte overal, zal met zekerheid komen voor de lichaam-geest. Ik kijk liefst naar het werkelijk probleem in deze: gehechtheid aan valsheid en illusie. Wellicht zit je in andere delen van de wereld net even veiliger, maar ook dan is die veiligheid van dezelfde tijdelijkheid als waar ieder mens sowieso mee te maken heeft. Kijk de angst in het gelaat, weet waar deze uit bestaat, en ga eraan voorbij.

Schoon schip met het eigen innerlijk maken, daar komt het voor een ieder op neer. Conflicten verwijderen waar het kan. Door excuses aan te bieden waar dit op zijn plaats voelt, door dankbaarheid te uiten aan wie je zegende met verlossende inzichten en liefde. Kortom: door zonder uitstel direct en straight te zijn, ongeacht de consequenties die dit heeft. Als je dit te radicaal vindt en dit vreest, begin dan met kleine stapjes en zeg net iets meer dan je gewend was te doen. Weldra zul je het bevrijdende aspect hierin smaken en zal je kleine beekje van gewaagdheid tot wilde rivier wassen. Wild en rechtvaardig.

Maar ik wil voorzichtig zijn met het woord ´rechtvaardig´, dat zo makkelijk wordt misbruikt. Rechtvaardigheid staat niet in wetboeken, zoals Lao Tze al lang geleden vast stelde. Rechtvaardigheid bestaat, zeg ik in mijn eigen woorden, als een situatie geen innerlijk conflict oplevert. Innerlijk conflict dwingt een mens tot reflectie en herstel van inzicht. Het is uiterst subjectief in die zin, de onstoffelijke waarheid die er aan ten grondslag ligt is echter harder dan graniet, onvernietigbaar en in die zin objectief, zonder object van waarneming ooit te kunnen zijn. Taal gaat mank, ik weet het, we doen het ermee.

Als ik ergens anders wil zijn dan waar ik ben, dan vraagt dit om de actie die mij ergens anders brengt. Dit ergens anders willen zijn, en de actie om daar te komen, ik heb ze beide niet verzonnen. Leven is verplichting in die zin. En het opmerkelijke is: als je deze verplichting serieus neemt, gehoorzaamt, ben je vrij van slavernij.

De neiging alles te willen verklaren is van mij gevaren; bepaalde beschouwingen werken bevrijdend en dit is mij genoeg. Een eind verklaring voor wat dan ook te willen is net doen alsof rationaliteit de scepter zwaait waar het louter verdeeldheid en verderf zaait; hou oog voor Wonder in alles, laat je niet misleiden door de matrix tussen de oren.

Niets is waar, tenzij je dit beseft, dan ben je waarlijk.