Zo boven, zo beneden

De kerstlichtjes zijn bijna overal weg. Ik dacht dat ik dat jammer zou gaan vinden; –nu geniet ik van de rust in het straatbeeld, het overheersen van natuurlijke kleuren. Karin heeft een zeer ruime week geen werk buitenshuis te verrichten, alle administratieve rompslomp ligt, op een enkel envelopje na dat nog aandacht behoeft, achter ons. Dan ga je vanzelf dieper ademhalen. Dan ervaar je veelvuldig de opluchting, als een oude zorg weer opspeelt: o nee!, dat is allemaal al geregeld! Deze ontspanning verdiept zich in zowel Karin als mij, we varen er wel bij. We zijn regelmatig out of our minds, zitten dan bijvoorbeeld op de uitvouwbare tuinstoelen die voorlopig als fauteuils dienen, in stilte, en dan opeens zegt Karin me:
¨Tis toch ongelooflijk: zit je de hele dag maar in die matrix, en je hoeft er helemaal niet in te zitten.¨
¨We hebben er niks in uit te zoeken.¨
¨Nee, je hoeft er nooit meer in. Het is wel interessant om erin te kijken en te weten wat er in de wereld speelt, doch zodra het me overneemt, me trekt uit de rust van waaruit we nu spreken, dan herken ik dat, en verkies ik mij buiten deze matrix op te houden. Het is ieder moment opnieuw deze eenvoudige keuze.¨

Ik schrijf niet veel over de relatie tussen Karin en mij, omdat ik dat van ons vind. Ook weet ik dat wij samen ervaringen van wrijving en conflict op doen die qua vorm en inhoud ongetwijfeld in alle mensen spelen; bij de een bewust, bij een ander op de achtergrond zonder dat het beseft wordt. Dezelfde feiten, een andere uitkomst door de instelling. Karin vindt het geen enkel probleem als ik deze universele wetmatigheden aanraak door onze ervaringen in mijn schrijven illustratief daarvoor te laten zijn. Voor we wisten dat we gingen verhuizen, en ook tijdens de verhuizing nog, waren we elkaar aardig kwijt. We wisten beiden niet goed wat er aan scheelde. We zijn ruim 8 jaar samen en deze kenden we nog niet. Geen grote conflicten meer en nu toch de terug trekking van liefde van beide kanten? Wat is dit? Wat zien we niet?…We zagen het wel. In het verleden, toen we meest heftig streden, leerden we beiden dat als we oog zouden krijgen voor ieders eigen reactieve emoties naar de ander toe, dat dan de donkere luchten wel zouden klaren. En dit is precies wat er mocht gebeuren. En nu dit? We houden niet meer van elkaar? Uitgedoofde liefde? …We werden niet werkelijk onrustig, hoe ongemakkelijk het ook voelde, en dit was omdat we na vorige crises steeds weer het eerste belang van de juiste Intentie benoemden. Als die bij ons beiden juist was dan vonden we elkaar steeds weer. En nu voelen we deze ontspanning al zeker twee weken zich verdiepen en verdiepen.

Verdiepen en verhogen, het treedt tezelfdertijd op. Daarom wordt wel gesproken over verruiming van het bewustzijn maar Bewustzijn Zelf is, en blijft ook op dat moment, onmeetbaar en mateloos.

Zo boven, zo beneden. Het geheel is in ieder deeltje aanwezig. Dit betekent dat de lezer hier en nu op de mateloze Bron gericht kan zijn, aangesloten reeds is. Dit is radicale kennis. Nou ja, kennis lijkt te zijn opgeslagen, en ik bedoel hier actueel het kennen zelf, –laat mij dit, met meest groot respect, vanaf hier Kennen noemen. Het feit van iets Kennen Zelf, Is Het Tijdloos Wonder. Mysterie, altijd al het geval, maar we zien het niet. Dan ben ik blij als Karin er opeens iets uitkraait dat het wezen van ongeacht welk universum doet schudden en onderwerpen aan Levend Inzicht, Kennen Zelf.

Filosofie is een tijdje nodig, en komt later ook nog wel eens van pas, maar de basis van alles wordt reeds gekend als volstrekt onbekend, en heeft zelfreflectie in deze in vrijheid opgegeven, de ijdelheid ervan doorzien.

Zo boven, zo beneden; wat is het eerste waar je dan aan denkt? Ik voelde, door de twee afbeeldingen in dit bericht die ik op het internet vond, dat dit een prachtige titel samen met de imposante gif-bestanden zou zijn, hierna viel mijn geest echter steeds weer leeg. En dit gedurende twee dagen. Leg dat maar eens uit. Wat heeft deze verstopping ontsloten? Was het wel verstopping, of veeleer thuiskomen, zonder matrixlawaai? Het was eenvoudig en simpel erkenning. Als je iets erkent kun je eraan voorbij gaan. Wat je weigert te erkennen houdt je gevangen.

Ik geloof niet dat er iets in het universum te vinden is dat van mij een beter mens gaat maken. In ´beter´ geloven is feitelijk zeggen en laten voelen aan de luisteraar dat het heden niet oké is. Heden is niet oké, ga mee op mijn mindfuck, dat is feitelijk de uitnodiging hier. En ik hoef op niemands mindfuck mee, gelijk niemand mee hoeft op de mijne. In deze erkenning zakt iedere betekenis die ik aan ´mindfuck´ of ´de matrix´ zou kunnen geven door de hoeven. Beter gezegd: deze was al door de hoeven gezakt, maar omstandigheden hielden me op…o nee, als ik ga excuseren dan meen ik te begrijpen en word ik arrogant voor de val…

Kennen is Zegen, Reeds, Nu AL.

Letters zijn ook maar letters, zie je dan, en in sneltreinvaart ontrafel je de geschiedenis van betekenisgeving, hoe zich dat ik je leven afspeelde, een filmrol die je nu in de terug draai stand hebt lopen en met onverstoorde belangstelling aanschouwt, met opwinding en afschuw, zonder enig wegkijken. Opeens ben je thuis en door niets aangeraakt.

Boven kan de kop zijn, beneden is dan je geslacht. Kijk eens waar dit vals onderscheid zich zoal manifest weet te maken! Je kop kan aan falen, mislukken, ziekte, verderf en dood denken, dan blijft het piemeltje hangen, wordt het poesje niet nat. Ben je daarentegen megalomaan, dan gaat het piemeltje waar het niet zou mogen gaan, en ontvangt het kutje bezoekers die het toch beter niet had toegestaan. Ik ontvouw geen moreel besef, ik beschrijf een waarneming. Wereldpolitiek wordt beslist op basis van aantrekkingskracht en afweer. Zo primitief is dat 2 dimensionaal wereldje, wat voor zijn aangeboren tekort de compensatie nodig heeft de wereld te verzieken en verslinden.

Erotiek staat voor het domein dat de animale energie van de mens compleet vrij laat. Of dit gedragen is in Liefde of louter lust voor uiterlijk, maakt het de verschillen van draagkracht van relaties. De seksuele energie is Oorspronkelijk en zo lastig door mensen te behappen, dat ze in een deel van de wereld sluiers over de vrouwen gooien, in het westen kleden ze vrouwen juist graag uit. Ik zie dat het aan mijn Hart is, niet aan mijn brein, om hierin het Stuur te nemen. Ik stuur voor geen enkele cultuur. Zoals Jiddu Krishnamurti zei, toen een bezoeker hem vroeg wat te doen aan al die mooie vrouwen die zijn gewaarzijn kwamen verstoren. Krishnamurti zei: kijk vooral! Hij meende het, wegkijken is geen optie, dus zie wat je ziet. Mooi, zo brengt een integer spreker je terug naar diegene die zit ziet. Die ziet al tijd, en is nooit te zien. En de mooie vrouwen blijven hun kleden draperen.

Seksenergie onderdrukken is geen goed idee, het exploiteren net zo min. Energie bestaat, neemt verschillende vormen aan, en het hele idee die energieën te willen controleren zie ik maniakaal overal gebeuren tot in het absurde. Waarom? – (Vraag het iemand, kleine kans dat je nog intelligent antwoord krijgt. Hmmm, ben ik al cynisch? Nee, ik meen werkelijk dat iedereen dit nu constateren kan. Men is bang om te spreken. Om de veilige code van de dag te breken. Wat mag nog wel, wat mag nog niet.) – Omdat zonder de fictie van controle zelfreflectie onklaar wordt gemaakt. Ego vreest dit. Integriteit ligt bij geen ego voor de hand.

¨Ik zie je zo boven!¨
¨Waarom was je zo laat beneden?!¨

Seks en God, dat is dezelfde energie en zolang we die niet bedoelen blaaskaken mensen maar.

Het voordeel van niets meer voor elkaar kunnen krijgen is dat je niets meer voor elkaar kunt krijgen, wat precies de deur is die opent vanuit schijnbare onmogelijkheid naar de dimensie buiten deze waanzin, die geen beperkingen inhoudt waar je ook gaat.

Ieder moment, is een moment van creatie. Het brein moet creëren, is dwangmatig en vanuit zichzelf onbestuurbaar hierin, het Hart geeft sturing, en dit heet Intentie. Als je Intentie verwaarloost rest louter het reeds lopende helse programma dat iedereen vreest, en terecht, omdat het verwoest. De keuze lijkt me eenvoudig. En dan kiezen voor de opvatting dat er geen vrije wil bestaat? Wie vertelde je dat? Grappig hoe mensen zichzelf op slot zetten met argumenten die ze niet doorzien als door anderen voorgeschoteld.

De nood moet hoog genoeg zijn? Nee hoor, de deur staat Al Tijd open in tijdloos Besef.

Nisargadatta Maharaj was heel duidelijk: iedere weg leidt weg van wat je werkelijk bent. Wie dit ziet weet de zoeker failliet. Daar sta je dan met je lege handen.

Zoeken naar jezelf, het is een klassiek filmpje geworden dat van Kooten en de Bie ons hebben nagelaten.

Als zoeken is gestopt is er onder-zoeken. Je bent getuige van de werking van de geest, niet langer word je bepaald door de werking of matrix. Je hebt geen horizontaal in de tijd uitgezet doel meer, de getuige komt nooit van zijn ´plek´. Je toekomst is nu.

Dan vindt open baring plaats, zoals je nooit kon bevroeden. Dan is wat voor je neus ligt magistraal en elders bestaat niet. Je Hart is zowel in Gaza als Israël als alle zielen die er wonen. Er wordt geen drama toegevoegd of bestreden, er wordt louter geconstateerd en mede gedeeld. Omhelsd waar dit wordt toegestaan. Niet door overheden, maar door jou, door mij.

Werkelijk contact is de Aanraking tussen boven en beneden in alle gevallen, daarom is het devies: vermijd niets, versta het oog en zie het oor van onderscheid, laat niets van iets anders verdeeld meer zijn, als je alle grammatica van goed gebruik aflegt als de achterlijkheid van oude dagen, vriendelijk, wel en beleefd.

Mijn ouders benoemden zowel Liefde als het feit dat ze twee personen bleven. Onvolkomenheid bleef klinken in mijn oren toentertijd. Nu versta ik het al te goed: Karin en ik zijn al een in ons meest harmonische beleven, anders spelen we het spel dat er dan speelt. Wetende dat Eenheid het reeds speelt, dit niet tegen strevend. Getuige is al, het Hart stuurt vanuit Ware Intentie.

Dank de Lezer!