Is het leven een droom?

Voordat ik op het gekozen thema in ga: in zal in dit bericht weer foto´s tonen van onze tuin, tonen wat er zich ontplooit, door de natuur, en ook door mijn ingrijpen, waarbij ik tevens Karin´s wensen mee neem. Weer wat Ruigoord aspecten toegevoegd; het gaat vaak om kleine frutsels waarvan de aanwinst mij verblijdt. Iedere dag loop ik, bij iedere peuk weer, in de perken en achtertuin te spieden naar nieuwe ontwikkelingen, iedere vierkante centimeter is interessant. Dan is het heel makkelijk niet te bestaan.

Ja, het leven kan een droom genoemd worden. Het voldoet aan de eigenschap van de droom: uit het niets ben ik in een wereld, ongepland donder ik er weer uit. De nachtelijke droom is achteraf makkelijk als droom te herkennen, maar binnen de droom leek alles reuze echt. Zo ook lijkt dit leven heel echt, maar krijgt het toch ook vaak een filmisch karakter, en voelen we ergens dat het om een droom gaat.

Mijn omgeving beweert dat ik een tijd geleden fysiek geboren ben, mijn ervaring is echter dat ik zo een drie jaar later pas werd geboren, toen me wijs was gemaakt, zoals bij iedereen gebruikelijk, dat ik een afgescheiden mensje was. Volgens zeggen, ook wel het narratief genoemd, werd ik met het lichaam geboren, wat een materieel standpunt is; volgens eigen ervaring was er eerst louter bewustzijn, totdat die in de ellende van de ik-beleving was gedwongen middels maatschappelijke conditionering, wat op een spiritueel standpunt wijst: gewaarzijn gaat aan materie vooraf. Zo bezien is dit leven inderdaad een droom.

Maar als droom ver-schijnt deze echt. Je kunt iets wel illusie noemen, maar dat geeft al aan dat je er toch mee te dealen heb. Zolang je erin woont heb je met de wetmatigheid ervan te maken.

´Het is slechts een droom´ voorkomt niet het hevig lijden dat erin wordt aangemaakt. Van de droom loskomen is intens wenselijk geworden in deze donkere dagen van de eindtijd, waarin meest monsterlijke krachten globaal spelen; -zo weinigen herkennen welk appèl hiermee op een ieder zelf wordt gedaan. De urgentie mijn staat op te maken, innerlijke conflicten aan het licht te laten komen, problemen te herkennen in mijn eigen tuin in plaats van anderen tot oorzaak van mijn geluk of onheil te maken.

Ook al gaat het om een droom en tijdelijkheid, en is Werkelijkheid dat wat altijd en overal reeds Werkelijk is, dan toch vind ik het een goed idee deze droom, door een ieder anders gedroomd, zolang die duurt, wat feestelijker in te richten dan dat we tot nu toe in staat zijn gebleken.

Ik draag dit Mysterie nu al dagen bij me: ik heb me dus de wereld geschapen, door me af te splitsen van de Vol Ledigheid der dingen?

Het Mysterie zal altijd blijven: hoe kan het gebeurd zijn dat Gewaarzijn, God in Zichzelf, Spirit zonder vorm, tot vorm bewogen is? De Cursus in Wonderen ontkent dat God de wereld geschapen heeft en zegt dat deze geschapen is precies op het moment dat ik me als afgescheiden persoon ben gaan opvatten, aldus in een identiteit gevangen raakte. Maar wie aanvaardde dat, als ´ik´ de fractie ervoor nog niet bestond? Dan zeg ik toch: God, Oorsprong, de Ene, kan geen tweede kennen die dan de wereld schept. Die tweede is in God, kan zichzelf onmogelijk verzonnen hebben.

Er is alleen maar God, afdwalen van deze werkelijkheid brengt de droom teweeg. Wie doen dat? Mensen doen dat. Waar komen die mensen vandaan? Nergens, ze worden louter gedroomd. Waar komt de droom dan vandaan? Er is geen droom, behalve de droom die je aanbrengt, en die kan talloze universa bevatten. Droom blijft het.

Het verbaast mij dat mensen die de oplichting van instanties binnen de droom zien, niet tot de volgende stap geraken die zich afvraagt: hoe zit het dan met de dromer? Nee, dan geloven ze toch wel, nadat ze de coronahoax eenvoudig doorzagen, de wetenschappelijke versies van ´de ruimte´, die dan onmetelijk groot wordt gemaakt middels duizelingwekkende getallen, louter om een narratief in uw brein actief te houden. Het is pure waanzin. Gewaarzijn, God of Oorsprong wordt onmetelijk genoemd, niet omdat Oorsprong ´zo groot´ is, maar omdat tijd en ruimte er geen rol spelen. Gewaarzijn past niet binnen de modules die eruit zijn opgerezen.

Mijn eigenste eigen, welk een prachtig duiden door Jan van Delden. Ik hoor graag iedereen de waarheid spreken maar dat is nogal eens wel wat teveel gevraagd. Oké, de droom voldoet niet aan de Bron, maar het staat mij altijd volstrekt vrij de droom overal heel te laten tenzij mij gevraagd wordt de zeepbel te kraken. Dan vraag ik: toon me wat je kraken wilt, en je bent vrij.

In mijn ogen…nee, in mijn zicht…nee, ook niet, in ieder geval!: dromen komen en dromen gaan, en aan dit waarnemen kun je geen waarnemer ontlenen, omdat je onwillekeurig oorzaak en gevolg binnen tijdlijnen hebt leren denken. Zonder denken is dat meteen onzin. Werkelijkheid zal hier nooit een uitzondering op toestaan. Dit bewijst geen doener, noch een schepper. Het enige dat ik kan realiseren is dat er tweespalt bestaat waar ´ik´ ook maar opsta, en dat zonder deze zelfreflectie van zelfmedelijden geen sprake kan zijn. Dit is in ieder geval steeds mogelijk, steeds een keuze, het cruciale punt waar Vrije Wil Werkelijk betekenis heeft.

Alles dat er wordt gezegd bestaat louter op dat moment als geestelijke beweging, een film, zonder continuïteit: de plaatjes worden gedroomd en door het dromend denken aan elkaar geplakt. Er zit geen Werkelijkheid in, echter wel Altijd het Licht van Werkelijkheid, Oorsprong, Bron. Daarom is een ieder altijd al Thuis, we dromen ons ervan weg. Ik ben altijd al Thuis, tenzij ik droom. Dan ben ik ook Thuis, maar ik besef het niet, beleef wat anders en voel pijn en angst.

Mijzelf uit het dromen wekken gaat niet. Ik ben de droom. Zodra dit gezien wordt, is er de overgave die uit de droom ontsnapt. Dat leek binnen de droom op het nippertje, na de droom wordt gezien dat er louter een droom heeft plaats gevonden, en dat zelfs de slechtste afloop niets betekende.

Hollywood.

Als ik het moeilijk vind om de grootste criminelen, de de wereld lijken te leiden, te vergeven, dan kijk ik naar de vraag: hoe ben ik er eigenlijk toe gekomen al die bedriegers rechten en plichten over mij te laten uitspreken in the first place?! Want had ik dat eerder niet toegestaan, dan was ik nu niet teleurgesteld als een bedelaar die niet krijgt wat ie vraagt. Het is slaap wandelen.

Wakker Zijn betekent eenvoudig dat je geen label in je eigen kop voor waar meer aan neemt. Omdat je weet dat het schakelpunt tussen matrix (vast zitten aan de droom) en je ware natuur van je vraagt dat je volstrekt Oorspronkelijk waarneemt. Zonder voorkennis, en ook: zonder voorkeur of haat. Vanzelfsprekend spelen voorkeuren en haat zich in mensen af, maar identificatie hiermee is niet langer nodig. Identificatie met het lijf ook niet, die wordt immers ook gedroomd. Get the feeling of this.

De uiterste consequentie is de uitslag dat je niet Werkelijk bestaat, dat je slechts een fata morgana in je gedroomde brein van afgescheidenheid bent. Dit onderzoek vermijden velen om die reden, terwijl de fysieke dood voor iedereen klaar ligt. Mensen kiezen materieel en zien niet meer wat in hen zelf speelt, los van opinies om hen heen. Zodra je in een label gelooft ben je slaaf van een bepaald circus. Dat circus speelt in je hoofd, en verruim je met medestanders die in dezelfde aandoening geloven.

Een droom in een droom in een droom, rabbit holes, enzovoorts, en toch betekent het helemaal niks. Er is louter Gewaarzijn, wat er in opkomt gaat er, onverdedigbaar, weer in onder. Er is niets moeilijk aan. De zelfreflectie echter, die uit Bron op kwam, meent het beter dan Bron te weten. Daar horen natuurlijke consequenties bij, en dan brengen de ongelovigen het meest valse argument: als God Liefde is, waarom is er dan zoveel haat in de wereld? De haat die ontstond na de afkeer van God. Mensen zijn bang voor Stilte, die ze Zijn, en besteden vervolgens hun lot uit aan de inspanningen van ´anderen´ die ze zelf, door Stilte te mijden, verzonnen. Vrijwillige slavernij.

Niet meer oordelen over anderen, liever eens kijken waar de oordeel machine nu uit ontspringt. Wat is de motivatie van ieder mijn oordeel? Ik hou er de illusie van afgespletenheid mee in stand en verkrijg aldus een krachtig gevoel van ego. Wat wel eens een dag geweldig voelt, maar in de meeste gevallen onder bedreiging staat, dan wel zich volstrekt waardeloos acht. Het is louter droom. De droom zien en erkennen realiseert de positie buiten de droom altijd al. Er wordt niemand wakker, er is een droom gestopt.

Dank lezer!