God en ellende

Mensen die wel, en ook mensen die niet in God geloven, kunnen niet begrijpen dat God zoveel ellende in de wereld toestaat. Het idee dat God de wereld creëerde ligt in dat onbegrip besloten. Maar als het nu zo is dat niet God, maar de wil van God afgescheiden te leven, het universum in het leven heeft geroepen? Dan kunnen we de ellende geheel onszelf aanrekenen.

De kwestie van de vrije wil heeft me lang bezig gehouden, en ik ben tot de slotsom gekomen dat er slechts één keuze bestaat: volharden in de matrix met al zijn ellende of terugkeren, geheel en al, tot Oorsprong.

De matrix is niet ergens wel en ergens anders niet. Alles dat manifest is, is matrix. Als je nog belangen in de manifestatie hebt, dan is Godsrealisatie onmogelijk, of je belangen vallen op precies datzelfde moment. Godsrealisatie maakt je geen God, doch een voertuig in Overgave aan Oorsprong.

Het is een veel gehoorde visie: je kunt alleen van een verslaving afkomen als je er iets beters voor terug kunt krijgen. God, die niet-manifest is, beter dan de matrix? Ja!

Terugkeer tot Oorsprong betekent het eind van verslaving aan wat de matrix maar te bieden heeft. Let wel: hier wordt niet gesproken over een eind maken aan omgaan met de matrix, maar het halt houden waar de matrix en zijn beloften gevolgd worden. Als je bij gelegenheid een pleziertje krijgt aangeboden, geniet ervan! Anders wordt het als dit pleziertje zo fijn is dat het je tot het aparte spoor van dat pleziertje herhalen verleidt. Dan heeft de matrix je te pakken.

Een neurose is in feite de dwangmatigheid iets te herhalen. Opnieuw halen, maar het nieuwe is er dan al snel van af. Mensen houden vast aan herhalen als de gewoonte allang veel en diep lijden heeft gesorteerd. Op zeker moment weten ze niet meer wie ze zonder dat lijden zouden zijn, dus gaan ze voort, om toch maar een vorm van imago te laten overleven. En iedere vorm van imago is van de matrix zelf! Los willen komen van de matrix terwijl je er spullen blijft bestellen, dat noemen we innerlijk conflict. Maar zo ´innerlijk´ is het niet, het manifesteert zich in al je doen en laten.

Binnen en buiten. God zou in je zitten, buiten zou falsificatie zijn. De gehele manifestatie kent een enkelvoudige samenhang; binnen en buiten zijn beide onveilig. Hier wordt het onderscheidingsvermogen van de mens volledig aangesproken, wil er van vrijheid sprake kunnen zijn.

Wat ook maar verschijnt is matrix, ga ermee om zolang het manifest is, volg niets dat op het punt staat te verdwijnen. Ongeacht wat het is. Marchanderen is geen optie hier, die optie behoort tot de matrix van gevangenschap.

De keuze voor Oorsprong kent vriendelijke gevolgen. Gelijk God het universum niet schiep, staat God niet te wachten om levens te belonen dan wel te bestraffen. De mens die na zondig leven voor Oorsprong kiest, hoe ernstig zijn of haar daden ook waren, ervaart onmiddellijk Genade, en dit toenemend.

In het westen staat zonde voor schuld, in het oosten heeft het meer de klank van jammer, gemiste kans. In het westen is zonde goed voor eeuwig vagevuur, in het oosten wordt het eerder beleefd als een momentele dwaling, iets dat voortaan beter kan.

Als je weet dat bepaald gedrag niet goed is voor jou en je omgeving, en je kunt het toch niet laten, dan ben je op Genade aangewezen. Dan zie je dat je persoonlijke missie, die los van God wenste te opereren, faalt. Dit toegeven is werkelijkheidsliefde, en stelt onmiddellijk gerust.

In de laatste vier jaren van covidhoax en andere absurditeiten op wereldschaal, kiezen heel veel zielen voor religie. Lijkt mij een volstrekt gemiste kans. Zonde. Religies zijn van de matrix.

Na dit alles te hebben gezegd kan het idee ontstaan dat er iets moeilijk is aan vrij zijn. Dat is nooit zo. Alles dat niet vrij is, is moeilijk, tot aan diepe hel aan toe. Ik beschrijf louter de uitgang, die in alle levensomstandigheden te gaan is.

Ik ben geen grote lezer, ik ken alle filosofen en zieners niet. Punt is dat je gevangenis gemaakt is van niets anders dan je eigen verzamelde opvattingen. Wat je niet weet kan je niet binden. Je bent gebonden door wat je zelf gelooft. Onderzoek naar je geloofssystemen is dan ook een grote vreugde, zodra je dit begint vallen de gevangenismuren.

Mensen die dit onderzoek niet aangaan kiezen voor de matrix, ik kan daar niets aan doen en wacht tot ze hun escapades, met al hun klachten naar de ´daders´, moe zijn. Eigenlijk wacht ik niet, ik ga voort en hoor wel als iemand werkelijk aanspreekbaar is geworden door het niet langer te verdragen leed dat ie zichzelf heeft aangedaan.

Ik heb mijzelf, en iedereen, onnoemelijk veel leed aangedaan. Ik weet dat ik een sterfelijke illusie ben, maar juist illusies lijden, ik wil deze zaak voorgoed klaren. In plaats van bergbeklimmer te worden ligt mijn focus op iedere stap die ik maak: matrixbelang of Liefde voor Oorsprong?

Eenvoud wint altijd.

Dank de Lezer