Vrolijk baasje in alle weertypen

Is ie niet prachtig? Karin en ik zagen het baasje staan bij Lisevard tuincentrum en we wisten beiden: dat knaapje gaat mee! De stenen plaat, welke niet ver van hem vandaag tussen andere bewerkte stenen lag uitgestald, bekoorde mij ook: vrouw met engelen kind.

De perkjes bij de parkeerruimte worden alsmaar rijker. Bloemen, struiken en zaden ontluiken, er zijn weer wat objecten toegevoegd, aarden potten zijn gekocht en gevuld met vruchtbare grond en allerlei soorten flora.

Regen blijft de regel, een dagje zon is een geschenk. Dan is het heerlijk werken in de tuin, maar ook al toont de lucht volledig blauw, binnen de kortste keren kan dit in Ierland anders zijn en zijn stortregens weer een feit. Tijdens zulk een zonnige periode heb ik op een muurtje natuurstenen gelegd, aarde er tegen aan geduwd en voorzien van zaden en planten. Ons vrolijk baasje, die op een monnik lijkt, toont blij in het zonnetje, en ook als het dan flink gaat hagelen, verliest hij geenszins zijn humeur.

Tegen twee van de drie muren staan reeds twee schilderingen, te samen vier. Ik heb gevoeld dat de derde muur ook een kleurrijk paneel behoeft. Heb gisteren op een flink stuk hout, dat voorheen als bureaublad heeft gediend, een eerste snelle grond voorstelling geplaatst. Zal daar de komende tijd, zoals een voorbijganger humoristisch opmerkte over mijn stijl, mijn pointillisme op loslaten.

Het weer, nee, dat is niet natuurlijk meer te noemen. HAARP, geo-engineering, chemtrails, daar denken we dan aan. Met name onze achtertuin staat veelvuldig voor een groot deel onder water. Met een tuinslang en de siphon methode leid ik de overvloed steeds weer naar het afvoerputje bij de parkeerruimte, want het wachten is op het aanbrengen van goede drainage. Twee maanden geleden werd dit ons beloofd, zou binnen twee weken gebeuren, maar ik lurk ondertussen nog regelmatig aan de tuinslang om de afvoer van water weer in gang te zetten, met alle modderigheid in de bek van dien. De Ieren nemen het niet zo nauw met beloften, heb ik al vaker gemerkt. Toen ik onlangs een pak tabak kocht en de vrouw aan de kassa het weer benoemde, vertelde ik haar over de achtertuin, de enorme plas water en de drainage die mij beloofd was. Ze zei: ¨If they tell you two weeks, hear two years¨, en ze lachte hartelijk. Waaruit ik opmaakte dat de Ierse dame allang had leren leven met loze beloften. Ik destilleerde hieruit onmiddellijk goed advies. Dus ik lurk lekker voort.

Maar is het niet gek dat we al decennia lang chemtrails zien waar geen democratisch besluit ooit over is genomen? Patrick Savalle suggereert op Twitter dat mensen die over chemtrails spreken waarschijnlijk spoken zien, hij heeft andere mogelijkheden als uitleg van de strepen opgevoerd. Ik acht echter het feit dat we moeten raden naar wat daar in de lucht gebeurt al genoeg reden tot alarm, iets dat Savalle lijkt te veronachtzamen met zijn wetenschappelijke rationele benadering van dingen.

Als democratie werkelijk zou bestaan, mensen in de politiek volstrekt oprecht zouden zijn, dan waren HAARP, geo-engineering en chemtrails allang besproken geweest en uitgebannen. Dit gebeurt echter nog altijd niet, omdat democratie een poppenkast is, de spelers in het bedrijf, -bewust dan wel door domheid-, oplichters zijn. Waarbij ik graag een uitzondering wil aantekenen voor de mensen van Forum voor Democratie, die op allerlei manieren worden tegengewerkt, doch door hun aanhoudende inspanningen aan steeds meer mensen tonen dat het om een poppenkast gaat. Een poppenkast met een bedoeling, een agenda, waar geen stemrecht aan kan tornen. Mooi dat FVD daarom tevens alternatieve initiatieven ontplooit, zoals de Renaissance school, eerlijketen.nl en wat al niet meer. Kritisch zijn, tegelijkertijd je inzetten voor een parallelle samenleving van gezond verstand, waarbij beide hersenhelften actief blijven. Ik waardeer dit zeer.

Mijn ideeën over God hebben gedurende mijn leven vele vormen aangenomen, die ik verder niet zal bespreken: geen idee is over gebleven. Ik zie feitelijk alleen nog hoe ideeën Oorsprong verstoren. Niet alle ideeën doen dat: wat uit Stilte oprijst is te vertrouwen, expressie daarvan, zonder Oorsprong ooit te kunnen of willen vangen. De meeste ideeën zijn echter reactief, en in een decadente samenleving als die van vandaag zien we dat dit globale proporties heeft aangenomen waarin menigeen zich makkelijk reactief verliest, zo verstrikt rakend in de mazen van de matrix. Wees niet reactief, wees jezelf bij alle weertypen; dit leert mijn stenen vriend in het perkje naast ons huis.

Ik had vandaag een soepele dag. Het regende de gehele dag niet, dat was fijn. Maar fijner dan dat was het feit dat in mij zelden denken, als protest tegen welk feit dan ook, op stond. Toen me dit opviel dacht ik even dat ik iemand was die niet bestond, maar die gedachte verried vanzelfsprekend het tegendeel. Ik beleefde een glimlach in de spiegelkamer die in mij was verrezen. En die zo lieflijk weer verdween.