Schreef heel wat jaartjes terug een gedicht dat ik broer Erik had doen toekomen. Ik kreeg het per ommegaande terug, voorzien van een complete orkestratie! Omdat ik er nog altijd erg van geniet heb ik deze op mijn muziekkanaal bijgevoegd, ook al speel ik er geen noot in mee. Onder het muziekje een afdruk van de tekst met aantekeningen van Erik.
Onlangs kregen Erik en ik weer de zin wat muziek uit te wisselen waarbij het goed mogelijk is dat er nieuwe tracks zullen ontstaan waarin we samen spelen, ook al zijn onze partijen niet op hetzelfde tijdstip tot stand gebracht.
De nieuwe snaren op de klassieke gitaar klinken prachtig, het is alweer gauw twee jaar terug dat ik de snaren voor het laatst vernieuwde. Het verschil laat zich goed horen en heeft mijn gitaar plukken tot meer rust verleid. Wat mijn spel ten goede komt, meer mogelijkheden schept en ruimtelijker voelt.
En dan vanavond hang ik de western gitaar om en speel, me bewegend door de kamer met keuken, Wish You Where Here van Pink Floyd, ervaar deze ontspanning, waarna Karin verrast zegt dat ze me nooit zo goed heeft horen zingen! In deze vorm kan ik ook zo als straatzanger aan de gang, voegde ze eraan toe. Dat is fijn om te ervaren: dat de eigen indruk ook door de omgeving wordt bevestigd.
De ontspanning laat zich ook kennen als ik schilder, of nu, als ik schrijf. In plaats van de wil iets te creëren is er een ontvankelijkheid vrij gekomen die ziet wat er opkomt, daarmee werkt. In plaats van een tijdlijn volgen, aanwezig zijn in de punt van pen en penseel.
Kwam net een fraai interview tegen dat ik morgen af zal luisteren, hier alvast plaats: zeer interessant voor wie ontspannen en helen wil. Marlies Dekkers in gesprek met André Visch. Kringloop is erin voelbaar.
https://www.bitchute.com/video/H881kl6kv9X3
(De link laat zich blijkbaar niet tot mediaplayer om vormen, de link zal het zijn.)
En kringloop, dat is vanzelfsprekend ook in de tuin terug te vinden. Werken in de tuin doet mij altijd goed. Louter aandacht voor natuur en vormgeving, waarbij je voorspellingen doet over wat een plant, struik of boompje over een jaar zal tonen, zodat een fraai geheel zal worden bereikt, door alle seizoenen heen. Het is pure liefde, met de handen in de aarde om ieder ontkiemd stukje natuur een aangename plek te bezorgen; ik ben dan uit beeld verdwenen. Ik blijk heel goed zonder mij te kunnen.
Geniet zeer als Karin weer eens uit haar zelfreflectie dondert en een zeer hartelijke buiklach haar, om alle dwaasheid ervan, ontschiet. Zoals vanavond toen ze me met de opdracht achter liet twee warm water kruiken gereed te maken, zeggende, terwijl ze de slaapkamer in liep: ¨…zodat ik hier straks gerust binnen kan wandelen omdat mijn bedje gereed is.¨ En opeens die enorme schater van plezier om wat ze in zich waarnam. Het zien van de onzin in de geest die zich ´ik´ noemt, die te pas en te onpas wordt opgevoerd, terwijl het een volstrekt lege huls betreft. Wat werkelijk intelligent aan onze lichaam-geesten is, is Natuur, dat wat ons mogelijk maakt. Je kunt het ook Bewustzijn noemen, het labeltje maakt niet uit.
Karin en ik spreken al sinds we elkaar ontmoeten over de Essentie van bestaan, en wat in onze begindagen nog wenselijk leek, is wat we nu samen zo veelvuldig mogen genieten. Daar steekt een ruzie, zoals we er onlangs dan toch weer een van fiks formaat hadden, dan toch schril bij af, zodat je je af vraagt waarom je je in enig geval nog druk zou maken om het gedrag van ongeacht welk ander. Onderscheidingsvermogen is niet bedoeld om ons te ergeren, maar juist om vrij van ergernis te blijven. We hebben dit beter leren zien.
Jan van Delden is een groot plezier voor ons. Ja, sorry, het klinkt alsof ik dan over een entertainer praat en dat is niet wat ik bedoel. Toen Karin zei dat ze nog nooit het gevoel heeft gehad een spiritueel leraar te willen ontmoeten, maar nu voor het eerst met Jan wel, kreeg ik prompt in een email van Jan te lezen dat hij zich niet als een leraar beschouwt, wel als vriend. Dat ontspant ook lekker. Lekker om te lezen. Zowel Karin als ik hebben een sterk kritische opmerkingsgave als het erom gaat: strookt iemands gedrag met wat ie zegt? Jan is een groot plezier, omdat ie iedere vorm van hiërarchie die inherent aan een leraar-leerling verhoudingen zijn, vóór blijft, dan wel passeert.
Dyslexie maakt dat Jan op geheel eigen wijze zinnen bouwt. Mijn gevoel voor grammatica maakte het me enige tijd onmogelijk hem goed te horen, totdat ik zonder behoefte aan welke taalregel dan ook, rustend op een matras en niets hoevend, zijn woorden en melodie in me voelde dansen. Dyslexie maakt poëzie. Het idee ´met een beperking leven´ is een vals idee zo bezien. Oorsprong leeft altijd al perfectie, mensentaal wil het echter maar niet snappen. De verdelende labelindustrie zonder zelfreflectie zwemt in zijn eigen fuik; wie er nog aan vast zitten hebben nog wat schrik voor de boeg. Ondertussen klinken overal stemmen van poëten door alle beperkingen van taalmiddelen heen zodat er actueel van krachtige taaloverdracht sprake mag zijn. Als taal niet meer apart van werkelijkheid staat, gaat zij weer oorspronkelijk spreken.
Als Jan over ´Wolter´ spreekt dan doelt hij op Wolter Keers. Van wie ik hier, ook met dankbaarheid, een filmpje plaats. Ik verbaas mij er veelvuldig over als mensen de schoonheid ervan niet kunnen zien. De schoonheid van wat gezegd wordt, de schoonheid van de overdracht zelf.
Ik ben niet bezig broodjes te verkopen, ik plaats hier wat mijn hart heeft, wat een frequentie van bestaan trilt die mij lief is, welks trilling ik mij weer eigen wil maken als ik weer eens uit de bocht gevlogen ben. Dan zijn er vele namen te noemen van mensen die mij binnen de kortste keren bij mijn essentie terug brengen als ik het me toesta even een boek van een van hen open te slaan.
Ik sprak eerder over een lied van Pink Floyd. Het lied heb ik vaker gezongen, ook met vrienden op straat in vroeger dagen, maar de tekst is nooit goed tot me door gedrongen. Ik lette zelden op teksten, het ging me om de muziek en melodie. Is dat ook alweer een afwijking? Dyssongtexty? Het is geen beperking, het is een vorm van beleven, precies op eigen moment volwaardig dat. Als we zo zaken kunnen beleven gaat het met de wereld ook heel snel beter.
En vanmiddag hoorde ik de tekst opeens geheel. Daarna zong ik het voor Karin en mij, en mijn stem kwam vrij. Beluister de prachtige levende uitvoering van een groep prachtige muzikanten.
Je moet de weg eerst goed kwijt zijn om wat dieper te willen kijken, tenminste, dat is vaak mijn indruk. Een zen-meester zei eens: de ene loopt al bij de schaduw van de zweep, de ander na tien slagen nog niet. Of het om leerlingen of ezels ging, dat weet ik niet meer.
Kringloop wil dat ieder begin ook een einde kent, derhalve is dat altijd en overal het geval. Dit is geen probleem, dit houdt geen verlies in, alles wordt altijd gerecycled om het eens plat uit te drukken. In de diepte hebben we met Mysterie te maken, onmetelijk toenemend Mysterie altijd open voor de armen van geest.
Een mens tegenkomen, het is Al Tijd een Wonder, ook al loopt het vrouwtje er afwezig bij, ook al mokt het Wezen voor je neus momenteel naar je. Ontspanning zegt JA! Dan is opeens alles ontroerend, dan is ieder filter, dat je daarvoor tunnelvisie bezorgde, verdwenen, weg. Je weet niet wat je ziet!
Thuis zijn met jezelf, daar komt het altijd weer op neer, en dan is het handig verschijnselen als verschijnselen te zien, en wie dit ziet het Mysterie te laten.
Zo hoor ik Jimmy, zo ervaar ik de mens van wie ik niets weet, en dan steeds wat meer naar gelang de tijd dat hij spreekt, en kan ik zien waar mijn oorspronkelijke openheid langzaam aan verdwijnt in de mist van menen te weten wie Jimmy is.
De kringloop is niet iets dat mensen op gang moeten houden of controleren; dat is wel de waanzinnige gedachte die in deze tijd de wereld krachtig, en in versnelde mate iedere nieuwe dag, bederft. Dat enorme deel behoort tot de compost van een niet aflopende zaak van vernieuwing van vormen. De spil hiervan lijkt geen binnenkant te kennen, geheel ontraceerbaar te zijn. Dit noemen we nog bijzonderheid, omdat we het buiten ons projecteren. Ieder binnen en buiten is nog geprojecteerd. Wie ben je zonder dat?
Ik dank de Lezer!
.
Aanwezig in deze stap 