Had in het vorig huis van oud hout een plankje in de hoogte getimmerd, opdat de vogeltjes wel, de ratten er niet eenvoudig bij konden komen. Deze is meegegaan en staat nu in onze achtertuin. Deze stond eerst in een hoek, maar kreeg daar geen vogel op bezoek. Een dag of wat terug besloot ik deze tegenover ons keukenraam, tegen de schuttingmuur te plaatsen. Drie vetbollen met voedsel en een handvol vogelzaad liet ik op het plankje achter. Ik had mijn rug gekeerd om wat plantenbakken te reorganiseren toen ik me andermaal draaide en warempel reeds een roodborstje op het plankje zag staan. Een glimlach rees.
Het was een dag later dat ik voor het keukenraam mijn camera op statief schietklaar had staan. Toen heb ik de volgende foto geschoten van een corpulente robin, zoals deze vogels hier genoemd worden.
Huis-, tuin- en keuken geluk. Het zit in kleine dingen. Des te groter de voldoening nadat Karin en ik een enorme garderobekast in elkaar hebben geknutseld. Een bouwpakket, geleverd in vier afzonderlijke langwerpige dozen van groot gewicht. Kostte slechts 500 euro, wat deze dagen goedkoop genoemd kan worden, maar is dan ook van een kwaliteit die me doet denken aan de keukenkastjes vroeger thuis, toen ik als klein jongetje zag dat de deurtjes al snel scheef hingen. En inderdaad, tijdens de klus die me zeker 8 uur nam, bleek het geperste hout al snel te scheuren. De ene schroef kon ik goed vast draaien, andere schroeven bleven tollen, hadden de structuur in het gat reeds vernietigd. Maar oké, het oogt goed en bergt geen zware goederen; we zijn blij met het resultaat.
Heb van ongebruikt laminaat een mobiel opstapje voor in de keuken getimmerd, opdat Karin bij de pannen op de hangende keukenkastjes kan. Een dag later zaagde en timmerde ik weer, nu om een afstapje te bouwen achter de keukendeur. Bij beide klusjes ervoer ik lol en ook veel onhandigheid. Merkte met de kast dat ik steeds soepeler te werk ging met het grote meubel liggend op de grond binnen een krappe werkruimte.
Als ik zo lekker bezig ben wil ik zo een klus ook klaren, neem ik slechts korte pauzes voor een koffie of een peuk. Voordeel hiervan is dat al die tijd het internet niet wordt bezocht. Want gaat de computer eenmaal open dan is huis-, tuin en keuken geluk geen passende duiding meer, dan is hebben we de virtuele ´werkelijkheid´ aangetrokken, worden onze breinen bepaald door de schema´s en menu´s die er worden uitgerold, waarvan meer en meer gecensureerd wordt. Als je er lang verkeert ga je je druk maken om de situatie in de virtuele chatbox, een probleem dat niet in me opkomt als ik grond omspit, een schroef in hout laat draaien, een spijker op de kop sla.
Het huisje groeit naar onze hand, we genieten van iedere aanpassing die we wensten en voelen na wandelen een echt thuiskomen als we hier weer binnen stappen. Nu gaat de aandacht uit naar raam blindering. Ik vind luxaflex strak en efficiënt, maar dan gaat mijn voorkeur toch uit naar wellicht minder efficiëntere maar wel warmer ogende houten bewegende lamellen, horizontaal of verticaal. Het kan ook goedkoper, en dat zien we veel hier in de buurt: een touwtje waarmee je een doek naar beneden trekt, en het raam is afgesloten. Even aan het touwtje trekken en het doek rolt zich weer op. Prima, dan denk ik aan geel met een neiging naar de herfst, een gloed van oranje en rood erin. Combineert fijn met het laminaat.
Het is een nieuw huis, wij zijn de eerste bewoners, en dat is voor zowel Karin als mij een nieuwe ervaring. Geen oude geesten in het huis, geen sporen van vorige bewoners die je van alles kunnen laten denken. Nee, een schone lei en ga je gang maar. Alle sferen die we vanaf het begin hier voelen hebben we zelf hier binnen gebracht. Dat komt de helderheid ten goede mocht er sprake van een naar sfeertje zijn. Hier heb je een spiegel.
Toen Karin naar haar werk was mocht ik, tussen alle bedrijven door, restjes uit de keuken van Karin´s gastronomisch vermogen van de vorige dag verorberen. Deze keer zat daar een bijzonder soepje bij. Bereid uit paddenstoelen. En ik heb iets met paddenstoelen. Zoals ik iets heb met katten. Ze zijn beiden schichtig in de zin: ik ben er wel, ik ben er niet. Verschijningen die mysterie meteen in me wekken. Ik zat aan de eettafel met een kop soep waarin behalve verse champignons ook gedroogde paddenstoelen hun rol speelden, de smaak maakten, mij andermaal verrasten met de sensatie van eenvoud en goede smaak, zonder smaakmakers. Toen ik mijn kommetje bijna geleegd had bleven er twee paddenstoelen over. Ik heb ze gefotografeerd.
Vrijheid mensen, dat is waar alles mee begint, het zou wat zot zijn dit leven opgesloten te beëindigen. Vrijheid is altijd al het geval. Maar heb je je kop in de matrix, online, wees dan een gewaarschuwd mens, want de computer die je aan zet is meteen de handboei die je de das om doet.
Vrijheid is vrijheid omdat het zich niet onvrij laat maken. Het her-kent wat het onvrij maakt, en accepteert dit nergens. En als het wel wordt geaccepteerd dan is er blijkbaar behoefte dieper in de kwestie te kijken. Wat het ook is dat voorkomt dat je nu Vrijheid ervaart. Welke gedachte ook, uit welke tijd ook, vanuit welke cultuur ook. Als een gedachte dom is hoef ik er de cultuur niet ook nog eens van te weten, die domheid is in alle gevallen universeel. Domheid hoef je niet in te gaan, dat is alles. Geestelijk gezond blijven is zeer eenvoudig, maar wie wil niet iets van de matrix behouden, en ermee weg komen? Je komt er niet mee weg want het maakt blijvend onderdeel van de matrix uit. Dit heeft iedereen in te zien, en als we het niet in getallen uitdrukken: een ieder.
Ik heb in mijn gehele volwassen leven nog nooit zoveel rust gevoeld in huis. Het is de rust die me doet denken aan het veilige warme thuis binnen een gezin met zeven kinderen van vroeger dagen. Ik zie veel minder mensen om me heen deze dagen, toch heeft het dezelfde volheid. Tevredenheid, genoegzaamheid, dat zijn de woorden die dan opkomen.
Schoonheid is in het oog van de ziener. Als de ziener geen Schoonheid ziet, dan denkt de ziener iets dat hem of haar verblindt. Wie de verblinding erkent heft deze terstond op. Schoonheid door de tranen heen. Leven vernieuwt zich, zit niet vast aan vormen. Waar het satanisch wordt bijsturen naar de Essentie van Al, en je vindt je weg wel. Bent Schoonheid zo niet vergeten. Schoonheid manifest gemaakt en zo tijdelijk, verwijst steeds naar Bron. Wie Bron gevoel verliest gaat dwalen in de matrix. Geen goed idee. Niet nodig ook.
Vrijheid vraagt niemand om vrijheid, dat zou immers gebondenheid betekenen.
Vrijheid is, en alles dat ervan afwijkt wijs ik af. Ik heb hier geen filosofie voor nodig, dit is onmiddellijk zien.
Het is zien dat alles ingebeeld is dat geen directe ervaring is. Dit zien hoe verbeelding werkt zal revolutie betekenen voor de mensheid. Zowel zeer plezierige als meest onaangename ervaringen worden niet langer nodig geacht waar Vrede heerst.
Aanwezig in deze stap 