Vrede als uitgangspunt

In een wereld vol oorlog en de duistere agenda van de globalisten zitten vele aardbewoners gevangen in reactieve emoties. Dit is begrijpelijk, tegelijkertijd is het onwenselijk. Als je met hen over vrede spreekt dan beschouwen ze dat veelal als een onhaalbaar doel. Maar ik wil niet spreken over vrede als doel, ik wil vrede centraal stellen als uitgangspunt.

De reactieve emoties zitten gevangen in het web van de narratieven die de verhalenvertellers hen voor spiegelen. Zeker, het is van belang op de hoogte te zijn van het World Economic Forum en Agenda 2030, en al het bedrog dat ermee gepaard gaat, opdat wij intelligent en vanuit vrede zullen verzaken in de onzalige plannen mee te gaan. Maar er moet tevens een punt zijn waarop een ieder vol gaat voor leven in vrede, nu reeds, opdat we de wereld voeren met wat ze het meest nodig heeft.

What The World needs Now – Burt Bacharach – performed by Dionne Warwick

Tijdens het begin van de lockdown, ruim vier jaar geleden, bracht ik zeer veel tijd online door om goed door te krijgen wat hier nu werkelijk speelde. Toen het kwade scenario me in grote lijnen bekend was verschoof de aandacht weer meer naar wat ik origineel in dit leven wil: oorspronkelijkheid, vrijheid, vrede, liefde. Ik zag op sociale media dat zovelen maar niet wisten los te komen van The Great Reset die ze verafschuwden, en waar ze tevens vrijwel al hun aandacht naar uit lieten gaan. Je kon voelen dat ze zich, onterecht, overmeesterd voelden door het kwaad. Feit is dat dat kwaad alleen kan geschieden door die fictieve overmeestering; zonder dit geloof en deze medewerking van mensen komt er van The Great Reset vanzelfsprekend helemaal niets terecht.

Je wordt waar je op mediteert. Waar je mee om gaat, daar word je door besmet. Is het dan raadzaam Bill Gates, Klaus Schwab en George Soros en andere kwaadaardigen steeds maar weer in gedachten te houden? Nee, natuurlijk niet. Dat is mediteren op angst. Ga daar aan voorbij, niet morgen maar nu. Laat vrede reeds het geval zijn, laat vrede je acties reeds bepalen, laat vrede reeds groeien, laat vrede altijd al in je gewonnen hebben.

Schoonheid en liefde, dat willen de globalisten niet. Ze haten het, zijn er bang voor. Laten we hen dus inpeperen met onverminderde schoonheid en liefde. Verruil iedere boze gedachte voor een aangename en gewenste realiteit. Maak dit tot een gewoonte; het is een bevrijdende gewoonte en zal geen sleur opleveren.

Ga je leefruimte na de komende tijd, pas zaken in het interieur aan als je ziet dat iets uit harmonie is, word bewust met alles in je directe leefomgeving en pas het aan zo je hart je dit in geeft. Mensen die zichzelf ´verloren´ hebben, – zoiets is nooit definitief -, weten zichzelf op zeker moment niet meer te vinden. Niemand kan zichzelf als Essentie lokaliseren of aanwijzen, dus dat is lastig. Ik herken mijzelf door stellig af te wijzen wat ik zeker niet wil, en door de wereld in te zenden wat mijn hart heeft, en waarvan ik weet dat het zal resoneren met vele harten. Persoonlijke expressie is van het hoogte belang, niet om musea te vullen maar om te herkennen waar je staat op zeker moment, en anderen de kans te geven zich met je te verbinden.

Eenvoud is wat niet de klok slaat, wel precies waar iedere dwalende geest nu naar smacht. Eenvoud is altijd nu, nergens anders. Eenvoud draagt veelvoud, het kan nooit andersom zijn. Dus terug naar de Bron. En waar is de Bron? Hier natuurlijk. Je bent het zelf, ook al kun je geen zelf vinden. Alle gedachten en gevoelens behoren tot de veelvoud die je als eenvoudige bron ziet voorbij komen. Vind hier je rust voorgoed. Maak het een radicale keuze. De dankbaarheid die dit oplevert zal stromen naar een ieder die je vervolgens ontmoet. Opeens is het heel makkelijk te begrijpen dat hatelijke lockdown politiek wel moet falen in het licht van dit heerlijk verkeren met broeders en zusters in origine. We voeren geen wedstrijd met de boze krachten, we passeren ze met het ultiem vermogen dat zij niet kennen: vrede, creativiteit, liefde.

Ik heb het Engels werkwoord ´to outshine´ altijd erg mooi gevonden. Dat zegt precies wat ik hier voel: overstraal de boze krachten met originele energie. Jezelf zoeken en vinden is nogal een vreemde taak als je origineel niet gespleten bent, maar oprecht niet meedoen met het kwaad en stem en daad geven aan wat je hart heeft, is voor een ieder goed te doen. En in mijn optiek is dit jezelf vinden.

Ik was de afgelopen weken weer eens in een draaimolen van zelf overweging terecht gekomen die later een draaikolk bleek te zijn, waar ik van onderen uit werd gespuugd. Oprechtheid ligt altijd, na meest dwaze dromen, als eenvoud op mij te wachten. Deze uitnodiging bestaat altijd.

Als ik kijk naar wat ik in mijn leven zoal fout heb gedaan, dan kan ik louter van genade spreken dat dit besef nu mogelijk is. Dit gun je iedereen. Omdat ik zelf zo vaak zo dwaas was, is het makkelijk de ander zijn dwaasheid toe te staan. Meedoen hoeft nergens. Vrede is altijd al het geval.

Er is alleen dit moment. Dit zegt eenvoud. In dit moment kunnen alle tijden en iedere verwarring optreden, maar nu zelf kent tijd noch verwarring. Bewustzijn is nu, inhoud van bewustzijn maakt tijd en verwarring. Leer alleen deze twee onderscheiden en zegen wacht je.

Dankbaarheid sorteert dankbaarheid, klacht sorteert klacht. Ik maak mijn gedachten niet, ze treden op. Uit het aanbod van optredende gedachten doet mijn intentie een keuze. Hierin bestaat de vrije wil.

Ik ben dankbaar dat de wet van karma niet bestaat. Deze bestaat op zeker vlak, maar als je deze overstraalt, door achter geen enkele gedachte of vorm van tijdsbesef meer aan te hollen, dan is vervulling reeds vervulling, vrede reeds vrede, wat de rest van de wereld er ook over denkt of ermee doet.

Mijn dankbaarheid gaat uit naar? Naar God? Wat bedoel ik dan? Ik bedoel het Stille Oog, dat ziet en niet ingrijpt omdat iedereen vrije wil heeft. En dan besluit zijn waarnemingen te publiceren. Ik ben dankbaar voor deze mogelijkheid en oneindig veel meer. Zodra je je zegeningen gaat tellen raak je de tel kwijt, zonder in slaap te vallen. Ik tel geen schapen meer, ik eer Oorsprong in een ieder.

Namaste

The Art of Fugue, Johann Sebastian Bach, performed by Glenn Gould