Afgelopen week werden Karin en ik in Clonakilty verrast door de aanwezigheid van prachtige stoomwagons in werking. Had gelukkig het pocket cameraatje van Karin bij me. De foto´s die ik hier plaats zijn onbewerkt en ongeselecteerd; vind het onderwerp interessant genoeg om ook de minder geslaagde foto´s hier te tonen.
We hebben over het algemeen redelijk weer, wel af en toe winderig en chilly, maar ik ben hoe dan ook veelvuldig buiten. Vandaag spinazie en rocket leaves, die in het rek niet lekker groeien, in respectievelijk de tuin en twee lange bakken geplant, even zien wat dat gaat doen. Al doende leren we. De broccoli wilde even opkomen maar was ook snel weer verdwenen. Kopertape beschermt de bakken met spinazie wel perfect, er komt geen slak langs.
We blijven genieten van de wandelingen, dichtbij huis de mooiste taferelen. De meeste avonden wandelen we, als Karin werkt wandel ik alleen en besteed makkelijker wat meer tijd aan de fotografie.
Het leuke van fotografie vind ik dat het me steeds weer nieuwe dingen toont. Denk ik Clonakilty nu wel te kennen? Is helemaal niet waar. Altijd is er alles weer anders. Ander weer, andere mensen, en ook ik ben aan verschillende gemoederen onderhevig. Daar oog voor hebben is een grote vreugde, een fijne milde opwinding maakt zich van me meester als schoonheid middels een reproductie, in dit geval een foto, toonbaar voor anderen is geworden. Schoonheid de wereld insturen geeft een goed gevoel. Ik denk dat het een mooi principe is: Mis je iets in de wereld? Voeg het toe.
Ik dacht vandaag op een moment: “Niets is zo.” Even daarvoor overwoog ik alle mogelijke interpretaties van het leven en ik concludeerde dat ze allen als een bril zijn waar je doorheen kijkt, een filter. Waarom zou je die bril ophouden?
De mens heeft een diepe behoefte aan identiteit, een zelfbeeld waarin ie zich kan vinden. Dan gaan er dingen fout en verandert dat zelfbeeld, het wordt minder fraai en dat kan leiden tot zelfhaat. Dan is het handiger meteen maar in te zien dat identiteit slechts een fata morgana is, en ons geen moment hoeft te beperken als we de filterende bril opmerken en doorzien als onnodig. Geen filosofie houdt stand. Zelfs Nisargadatta Maharaj zei op het eind van zijn leven dat spiritualiteit louter entertainment is.
Werkelijkheid is onverbiddelijk onmiddellijk en een ieders mind kan dit feit niet verteren, aldus ontstaan er zoektochten naar de werkelijkheid nadat deze eerst is afgewezen. In werkelijkheid kan geen persoonlijkheid bestaan. Tis een fictie.
Paraguay kwam weer ter sprake, dat betreft de toekomst. Ben blij dat zowel Karin als ik in het hier en nu onze bodem vinden, niet in een andere tijd. Maar het zou zomaar kunnen dat we binnen een jaar of twee die kant op gaan.
Je kan dit feit op twee manieren beleven. Of ik ben hier en nu en Paraguay kan een volgende bestemming zijn. Of ik ben hier en nu en de tijd zal leren of Paraguay door me heen komt of niet. Wie zonder identiteit leeft, leeft ook zonder plannetjes. Omdat hij geen filterende bril op heeft ziet ie alle mogelijkheden in een situatie nog. Omdat hij geen plannetjes smeedt is ie altijd ziende. De wijze blik van de Indiaan die in de verte kijkt valt me in. Mens van Natuur, wiens geest nog niet verdeeld is geworden door de propaganda van de kabaalmakers. Dit originele zien vraagt geen oefening, het vraagt veeleer al je zoeken naar andere bestemmingen dan het hier en nu los te laten. Volledige acceptatie van hoe dingen reeds zijn. Geen goedkeuring waar dat niet past, wel acceptatie dat de feiten zijn zoals ze zijn. Zo schep je geen onnodige wrijving. Krijg je er oog voor dat je jezelf pijnigt met een programma dat in je is gestopt, en dat je nog nooit serieus hebt onderzocht. Onderzoek het. En niet via een methode, want dat is weer die propaganda. Niets is zo, en je kijkt. Je zintuigen werken vrij en je bent hier getuige van. Wie dit ziet zit nergens aan vast, want verschijnselen komen zich tonen om weer te verdwijnen, het gewaarzijn dat dit alles mogelijk maakt wordt door de tijd nooit geschaad.
En nu moet ik als de wiedeweerga mijn excuus naar Karin maken, want de rationele filosofische boventoon van dit geschrift tot op heden komt niet tegemoet aan de wens tot klare taal van vlees en bloed.
Sta zojuist, net na middernacht, buiten te roken en geniet van de vereenvoudiging die in de perken zichtbaar is geworden nadat ik er veel verwijderd had. Als ik het genieten hiervan ervaar, ervaar ik ook de muurtjes die overal gebiedjes inkaderen, dan lonkt Paraguay ook weer. Kleine overheid, dus weinig mogelijkheid tot onderdrukking van de bevolking, en enorm veel open natuur.
Want zo werkt het wel: als je in de Bijlmermeer opgroeit levert dat een andere bril en identiteit op dan als je in de jungle je jeugd doorbrengt. In betondorpen leer je hoekig denken en drijft de lelijkheid om je heen je naar de smartphone. Je ´recht op luxe´ heeft een slaaf van je gemaakt. Zo zie je jezelf, zo voelt het, en dan ga je in diezelfde matrix om hulp vragen? Die jongeling in de jungle kent deze mindfuck helemaal niet, en als ie je zou ontmoeten zou ie waarschijnlijk schrikken, of gaan giechelen, maar zoiets dwaas begrijpen zal ie niet. Hij hoeft het niet af te wijzen, want had het in eerste instantie al niet aangenomen.
Identiteit herbergt de angst de identiteit te verliezen, wat zeker zal gebeuren. Dan springen we snel naar een aangepaste identiteit en maken we excuses voor eerder gemaakt fouten. Een grote poppenkast.
One Nation Under A Groove – Funkadelic (1978)
Aanwezig in deze stap 