de nacht lacht me zacht tegemoet
spreekt nu niet dan oorverdovend stil
als rillingen aller soort
hun dansje dansen
mij ´dit leven´ voortoveren
waarbij dit leven niet meer
dan een kluwen van geheugenflarden is,
niets om serieus te nemen
de nacht brengt me ook dromen
die in het licht van duwen noch trekken
hun ware aard ontvouwen
de nacht is mijn vriend
diegene die ik altijd vertrouw
die tot me spreekt als een spiegel
terwijl alle mensen slapen
de nacht is de winter van ieder etmaal,
het seizoen van de dag die ik lief heb,
omdat wat daglicht verborgen laat
des nachts werkelijk licht mag zien
de nacht is het duister
door zovelen gevreesd ´daar buiten´
terwijl uit het duisterste nu juist
het licht verrees
de nacht weet weg met
mijn dwaze ideeën, proeft ze,
probeert eens wat uit,
en vindt in falen voortaan wijsheid
de nacht is mijn hoofd weltrusten leggen
terwijl het waakbewustzijn nog aan staat
en dan zien wat er op komt
en weer gaat
wetende
dat wie dit ziet
voorgoed onzichtbaar is
de nacht is mijn diepste wezen
van de dag
op een presenteerblaadje
terug in de vaart der volkeren gezonden
de nacht toont de laatste spartelingen
van een ongebreidelde ongeregelde geest
die op het punt staat het te begeven,
en slikt de boel dan in
de nacht maakt dan graag dromen
waarin andere wetten gelden dan die
van overdag
hier kan alles
wat je maar wilt
en hier komt ook
wat je niet wilde
en verdrong
graag naar boven
de nacht is zwanger van de dag
heeft geduld
en kan tegelijkertijd niet wachten,
want die dag die komt
onherroepelijk
om ook de nacht weer
op te roepen
de nacht dwarrelt betekenissen
voor het stille oog dat feitelijk
niet in staat is te geloven
in wat dan ook
droog waarnemend is
waar oceaan is en golven als identiteiten
met elkaar de strijd aan gaan
de nacht is van buiten donker
van binnen wordt het licht ontstoken,
in de nacht mogen alle zelfbeelden
hun juk afdoen
en ontspannen
de nacht is heilig
de nacht is genadig
ik dank de nacht
van harte
.
Aanwezig in deze stap 